استفاده از تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره جهت مدیریت پروژه در شرایط عدم قطعیت

تاثیر عوامل مختلف بر برنامه ریزی پروژه با استفاده از مفاهیم ریاضی قابل محاسبه است اما برخی از این عوامل را نمی توان در محیط قطعی بیان نمود بطور مثال تخمین زمانهای خوشبینانه بدبینانه و محتمل برای انجام فعالیتها محدودیتهایی که در روشهای کلاسیک وجود دارند باعث شده تا روشهای جدیدی برای این منظور معرفی شوند اما کلیه روشهایی که تاکنون مطرح شده اند نتوانسته اند بطور کامل عدم قطعیت های موجود در مسیر شبکه با بیان کنند این مقاله براستفاده از تکنیک تصمیم گیری چند معیاره در شناسایی مسیر بحرانی پروژه تمرکز دارد و معیارهایی همچون زمان فعالیت، هزینه فعالیت، پشتیبانی های موجود، ریسک تغییرات طراحی و ریسک های خارجی و منابع مشترک را در تعیین مسیر بحرانی پروژه دخالت می دهد دراین مقاله از تکنیک TOPSIS تکنیکی برای مرتب کردن ترجیحات بر حسب نزدیکی به راه حل ایده ال فازی با در نظر گرفتن زمان هزینه و ریسک به صورت فازی استفاده می شود و برای درک بهتر روش درپایان به عنوان مثال کاربردی بخشی از فعالیت های مربوط به یک پروژه احداث پست برق نیز آورده شده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت پروژه ، منطق فازی ، تکنیک تصمیم گیری ، مسیر بحرانی