نقش دانشگاه ها و ساختار آموزش عالی ایران در ساخت بندی ژئوکالچر روابط ایران وافغانستان(بر مبنای گسترش تصویر مثبت و برندینگ ملی ایران؛ یک تجزیه و تحلیل همگرایانه)

دانشگاه و آموزش عالی از جمله مبانی اساسی ساخت دهی مثبت به تصویر و برندینگ یک کشور در بین اذهان و مخاطبان بین المللی است. ایده دانشگاه به مثابه یک مفهوم عینی و انتزاعی،محور و اساس توسعه روابط فرهنگی و سیاسی بین ملت های مختلف است و بر همین مبنا می تواند مدیریت تصویر و اتصال فرهنگی بین کشورها را نیز تسهیل کند و به آن ساختی جذاب و توسعه محور بدهد. بررسی نقش آموزش عالی و دانشگاه در روابط بین ایران و افغانستان ، می تواند چارچوب تبیینی مناسبی برای تحلیل روابط این دو کشور همسایه و هم زبان ، فراهم آورد.سالانه صدها دانشجوی افغانستانی از دانشگاه های ایران فارغ التحصیل می شوند و بخشی از آنها به عنوان نیروی کار تحصیلکرده به کشور خود بازمی گردند. بر همین مبنا این پژوهش در پی پاسخ به این سوال است که آموزش عالی و دانشگاه های ایرانی چه نقشی در روابط ایران و افغانستان دارند و چگونه آموزش عالی می تواند به گسترش مثبت برندینگ ملی و تصویر مثبت ایران در افغانستان کمک کند در پاسخ به این سوال فرض اساسی مقاله این است که، آموزش عالی و دانشگاه های ایرانی به عنوان یکی از محورهای استراتژیک ساخت دهی به تصویر مثبت وبرندینگ ملی ایران در خارج از مرزها، توانسته است با پنج کارکرد مثبت از جمله با نخبه سازی علمی، فرهنگی و سیاسی، در روابط فی ما بین با افغانستان، سطح ژئو استراتژیکی و ژئواکونومیکی روابط را ارتقاء دهد و پیوندهای میان این دو سرزمین را به سمت ارتباطی ژئوکالچر سوق دهد و در عین حال تصویر مثبت و برندینگ ملی ایران در بین شهروندان افغانستان راگسترش دهد. بر همین اساس، امروزه با وجود چالش های فراوان، روابط این دو کشور پیوند عمیق فرهنگی پیدا کرده است و اساس این پیوند، آموزش عالی بوده است.

کلیدواژه ها:

ژئوکالچر ، آموزش عالی ، روابط ایران و افغانستان.