مروری بر ترکیبات بزاقی کنه های دامی و نقش آنها در انتقال پاتوژن

کنه های دامی برای رسیدن به رشد و نمو و تولید مثل، نیاز به تغذیه از خون دارند. غدد بزاقی نقش مهمی در تغذیه کنه و انتقال عوامل بیماریزا دارند. مولکولهای بزاقی که به میزبان تزریق میشوند، پاسخهای دفاعی میزبان را به نفع کنه های تغذیه کننده کاهش میدهند. پاتوژن های منتقل شده توسط نیش کنه تکامل متقابلی همراه با ناقل خود و میزبان دارند و سازگاری مولکولی زیادی برای جلوگیری از عوارض جانبی کنه و دفاع میزبان دارند. قبل از انتقال به یک میزبان، میکروارگانیسمها به غده های بزاق کنه نفوذ کرده و تکثیر میشوند. به محض این که کنه به یک میزبان وصل میشود، بیان ژن و تولید مولکولهای بزاق تنظیم میشود. در درجه اول تغذیه کنه و جلوگیری از بازگشت کنه توسط میزبان، تسهیل میشود. پاتوژنها از مولکولهای بزاق کنه برای زنده ماندن و تکثیر آنها در انتقال و استقرار در میزبان استفاده میکنند. ارتقاء انتقال مولکولهای فعال زیستی در بزاق کنه به عنوان انتقال به کمک بزاق (SAT) توصیف شده است. اما مکانیسمهای مولکولی که توسط آنها واسطه انتقال پاتوژنها میشوند، ناشناخته باقی ماندهاند. تا به امروز تنها چند مولکول بزاق کنه که مرتبط با انتقال عوامل بیماریزا هستند، مشخص شده و عملکرد آن ها تا حدی مشخص شده است.

کلیدواژه ها:

کنه ، بزاق ، سیستم ایمنی ، پاتوژن.