از شکست ایمن تا ایمنی به شکست: پایداری و برگشت پذیری بر پایه رشد هوشمندانه در دنیای جدید شهری

پایداری جهان در قرن بیست و یکم تا حد زیادی تابع پایداری مناطق شهری می باشد. ایده اولیه پیاده سازی مبانی پایداری بیشتر بر بدست آوردن ثبات، انجام مدیریت های موثر و کنترل تغییر و رشد - شکست ایمن استوار بوده است. تفکر جدید در خصوص تغییر، تداخل، عدم قطعیت و سازگاری بر اساس علوم برگشت پذیری گذاشته شده است. برگشت پذیری به ظرفیت سیستم در جذب تغییرات و بازیابی خود در برابر تغییرات و تداخل بدون آنکه حالت اولیه خود را از دست دهد اطلاق می شود، بعبارت دیگر ایمنی به شکست. هر چند که تفاهم جامع در مورد معنی برگشت پذیری وجود ندارد ولی این علم در طراحی و برنامه ریزی شهری امروز مغفول واقع شده است. در این مقاله کوتاه به تئوری برگشت پذیری پرداخته خواهد شد و کاربرد آن در شرایط شهری مطرح می گردد و در نهایت استراتژی هایی که در افزایش برگشت پذیری شهری موثرند، در قالب اصول ده گانه رشد هوشمندانه ارایه خواهند شد. این موارد می تواند شامل تنوع بیولوژیکی و اجتماعی، فعالیت های چندگانه شهری، شبکه های چندگانه و نهایتا اتصال شود و در نهایت ختم به برنامه ریزی و طراحی سازگار گردد. از طریق اصول رشد هوشمند که موجب افزایش مشارکت در تصمیم گیری های توسعه ای محلات توسط ساکنان محلی برای ایجاد مکان های پر جنب و جوش برای زندگی، کار و بازی می شود. کیفیت بالا از زندگی در این جوامع باعث می شود تا آنها از لحاظ اقتصادی رقابتی گردند و باعث ایجاد فرصت های کسب و کار، و بهبود پایه مالیاتی محلی گردند. استراتژی های در قالب تئوری برگشت پذیری و علوم پایداری عنوان خواهند شد که بهمراه آن سیاست های نوآورانه، پروژه ها و نمونه برنامه های انجام شده در سطح بین المللی ارایه می شوند. هدف از این پژوهش ارائه اصولی کاربردی بر اساس رشد هوشمندانه و با دیدگاه ایمنی به شکست می باشد.

کلیدواژه ها:

رشد هوشمندانه ، عدم تعادل ، پایداری ، برگشت پذیری ، طراحی ، برنامه ریزی ، سازگاری