بررسی پترولو ژی و ژئوشیمی توده گرانیتوئیدی شمال بوئین– میاندشت (قره بلطاق) (زون سنندج- سیرجان، غرب ایران)

توده گرانیتوئیدی بوئین- میاندشت بخشی از توده های نفوذی موجود در زون سنندج – سیرجان را تشکیل داده و به صورت کوچک و بزرگ در داخل مجموعه های متامورفیک منطقه نفوذ کرده است. ترکیب سنگ شناسی این توده عمدتاً متشکل از گرانیت پورفیری(مونزوگرانیت- سینوگرانیت)، گرانودیوریت، گابرو - دیوریت تا دیوریت می باشد. فعالیت های تکتونیکی پس از جایگیری توده باعث میلونیتی شدن این توده گردیده و شواهدی از جمله حالت شیستوزیته برخی از گرانیت ها، خرد شدن کوارتز(ساب گرین) با خاموشی موجی، حالت خمیدگی در پلاژیوکلاز و خمیدگی و کینک باند در بیوتیت ها دلالت بر این موضوع دارد. مطالعات صحرایی، کانی شناسی، سنگ شناسی و ژئوشیمیایی نشان می دهد که ماگمای سازنده واحدهای اصلی این توده از نوع I ، کالکوآلکالن و غنی از پتاسیم(پتاسیک) بوده و از نظر درجه اشباع از آلومینیم (ASI) . متاآلومین تا اندکی پرآلومین می باشد.

کلیدواژه ها:

بوئین - میاندشت ، گرانیتوئید ، نوعI ، متاآلومین ، کالکوآلکالن ، زون سنندج - سیرجان