خوانش هویت در رویکرد فرهنگ گرایانه به تجدید حیات بافتهای فرسوده شهری در خانه های ایرانی

هویت یک فضای شهری در فرایند تجدید حیات شهری بنا به بار معنایی و تصویری که از ان در ادبیات شهرسازی مرتبط با بافتهای فرسوده و تاریخی شهری شکل گرفته است در قالب یک رویکرد فرهنگ گرایانه متصف به روند مداخلات در بافت های فرسوده قابلیت عریف وتعمیم می یابد از سویی دیگر امروزه مداخلات شهری مبتنی بر اصولی چون فرهنگ ، تقویت طراحی شهری و میزان مشارکت گروههای اجتماعی انجام می گیرد که سعی در حرکت به سمت همه جانبه گرایی و پایداری دارد علاوه بر این آنچه که موجب فراهم شدن شرایط تحقق برنامه های متکی بر این رویکرد جامع بودند اقدام به برقراری یک نظام مدیریت منسجم تمرکز زدایی بسترسازی حقوقی، مشارکت در نظام تصمیم سازی، برنامه ریزی طراحی سرمایه گذاری و اجرا با تاکید بر نقش مردم بوده است درواقع بحث حاضر به ریشه های برنامه ریزی بافتهای فرسوده شهری منعطف و پاسخگو در قالب تجدید حیات ساختار شهری تاکید دارد که امکان خوانشی جدید از هویت را در فرایند فوق الذکر در رویه مداخلاتی کارامد فراهم می اورد.

کلیدواژه ها:

هویت ، فرهنگ گرایی ، تجدید حیات شهری ، بافتهای فرسوده شهری