حضور آب در معماری ایران با تاکید بر آموخته های اسلامی-ایرانی

از روزگاران گذشته ارتباط با طبیعت و تقدس آب نزد ایرانیان عامل بسیار مهم در تاثیر عنصر آب به عنوان یکی از اساسی ترین عناصرطبیعی، در شکل گیری و شکوفایی فضاهای شهری و معماری تاثیر بود. توجه دین مبین اسلام به آب و ماهیت پاکی و زلالی آن و نیز آیات قران کریم در این باره، سبب شد حضور آب در بناهای مذهبی و غیر مذهبی بیشتر از پیش اهمیت یابد. هرچند که امروزه نحوه ارتباط انسان با این عنصر حیاتبخش دگرگون شده است، اما آب همچنان در فرهنگ و نیز معماری ایرانی جایگاه ویژه ای دارد. هدف این مقاله بیان مبانی و مفاهیم دینی آیینی آب و بازشناساندن نقش آب به عنوان یکی از عناصر طبیعی مهم از ابعاد گوناگون در معماری ایران در گذشته تا کنون است.، و تلاش شده است به بیان مبانی مفهومی و کارکردی و زیبایی شناختی آب در معماری ایران با توجه به جایگاه آب در گذر تاریخی ایران در فرهنگ و باورهای مذهبی پرداخته شود و مصادیق آن در معماری معرفی گردد. روش تحقیق با توجه به ماهیت بنیادی آن، تحلیلی- توصیفی بوده و با استفاده از بررسی و مطالعه منابع و مآخذ مرتبط و مطالعات کتابخانه ای به انجام رسیده است. به همین منظور، پس از مطالعه و بررسی مشخصه ها، به بیان کارکردهای عنصر آب و مصادیق آن در معماری معاصر ایران و جنبه های کارکردی آن در فضای معماری پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

آب ، معماری اسلامی ، فرهنگ ، فرهنگ ایرانی – اسلامی