مدل تطبیق پذیر مدیریت برنامه به منظور افزایش بهره وری بهینه منابع سرورها

رایانش ابری یکی از جدیدترین راه حل های ارائه شده برای دوام سازمان ها در فضای رقابتی است. یک سازمان را در نظر بگیرید که قصد مهاجرت به زیرساخت رایانش ابری را دارد. حال مسئله این است که آیا سازمان می تواند به کارایی برنامه ها در ابر اطمینان کند؟ از چه راهکاری جهت نزدیک کردن منابع پردازشی موجود در ماشین فیزیکی با منابع پردازشی مورد نیاز برنامه ها می توان بهره برد تا بدین طریق مانع از بروز مشکلاتی چون عدم بهره وری بهینه از منابع پردازشی، عدم رضایت مشتریان، زمان پاسخ بالا و میزان گذردهی پایین برای اجرای برنامه ها شد.در این مقاله با ارائه یک مدل تطبیق پذیر، گلوگاه کارایی را پیش بینی می نماییم تا بتوان قبل از وقوع گلوگاه اقدام مناسب انجام داده جلوی کاهش کارایی را گرفت. رویکرد پیشنهادی این است که مقدار منابع پردازشی مورد نیاز در ماشین های فیزیکی پیش بینی شود. سپس با محاسبه ارتباط میان میزان منابع پردازشی و هریک از سنجه های کارایی، مقدار زمان پاسخ و میزان گذردهی در ماشین های فیزیکی پیش بینی می گردد وسپس با شبیه سازی درخواست سرویس ها،داده های مورد نظر جهت محاسبه مدل کارایی تولیدمی شوند. سپس با مقایسه مقدار هر منبع با حد آستانه در نظر گرفته شده برای آن، گلوگاه کارایی پیش بینی می گردد. در انتها با استفاده از آزمایش های مختلف، اقدام به ارزیابی عملکرد مدل نمودیم. در انتهای مقاله، با بررسی نتایج به دست آمده و انجام تحلیل های آماری لازم، نقاط قوت و ضعف مدل را بیان نموده و راهکارهایی برای ادامه پژوهش پیشنهادی ارائه می نماییم.

کلیدواژه ها:

محاسبات ابری ، مدل تطبیقی ، کارایی برنامه ، بهره وری منابع سرورها