استفاده از روشهای تصحیح خودکار کد به منظور ارتقای قابلیت نگهداری نرم افزار

یک نرم افزار خوب باید حاوی ویژگی های مشخصی از جمله انعطاف پذیری و قابلیت نگهداری بالا باشد. رعایت درست اصول شی گرایی از جمله روش هایی است که ما را به نوشتن نرم افزار انعطاف پذیرتر و بهتری وادار می کند. برنامه نویس ها سعی بر استفاده از این اصول دارند اما گاهی به خاطر کمبود وقت، هزینه، سهل انگاری و موارد دیگر در رعایت کامل این اصول بی توجهی می شود و باعث ایجاد ساختارهای پیچیده و گاه مشکل زا در کد می شوند و انعطاپذیری نرم افزارها را به شدت کاهش میدهند. توجه به این موضوع که در نرم افزارها خصوصا نرم افزارهای تحت وب، نیازهای کاربران دائم در حال تغییر است، باعث شده که توجه محققان به افزایش انعطاف پذیری برنامه ها معطوف شود. اغلب این ساختارها نامناسب مشخصات شناخته شده ای دارند که می توان پس از شناسایی، با کمک روش های بازسازی کد، تصحیح شوند. در این تحقیق، روشی خودکار برای شناسایی چند ساختار نامناسب در کد ارائه گردیده و سپس این ساختارها به صورت خودکار تصحیح می شوند. برای شناسایی ساختار نامناسب موجود در برنامه ها از مدل گرافی، استفاده شده است. در ادامه با استفاده از ترکیب سیستم فازی و الگوریتم ژنتیک، برنامه موردنظر بازسازی شده است. در نهایت روش پیشنهادی روی دو نرم افزار JUnit و Gantt project آزمایش شده و نتایج به دست آمده با ابزار IPlasma مقایسه شده است. به طور میانگین بیش از 89٫39 درصد کلاس های تشخیص داده شده در روش پیشنهادی با IPlasma مطابقت داشته و این روش بیش از 93٫5 درصد کلاس ها را به درستی بازسازی کرده است

کلیدواژه ها:

بوی کد ، بازسازی کد ، سیستم های فازی ، الگوریتم های ژنتیک ، مدل سازی گرافی