واکنش جوانه زنی توده های اسپند در پاسخ به تنش شوری و خشکی ناشی از غلظت های مختلف کلرید سدیم و پلی اتیلن گلایکول 6000

به منظور بررسی تنش شوری و خشکی بر جوانه زنی توده های اسپند، دو آزمایش جداگانه در زمستان سال 1392 در آزمایشگاه تحقیقاتی گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند اجرا گردید. این آزمایشات به صورت طرح کاملا تصادفی و با چهار تکرار انجام شد. تنش شوری دارای 9 سطح شوری با هدایت الکتریکی های (0، 3، 6، 9، 12، 15، 18، 21 و 24 دسی زیمنس بر متر) و تنش خشکی دارای 8 سطح پتانسیل های اسمزی (0 ،0/1-، 0/2-، 0/4-، 0/6-، 0/8-، 1 و 1/2- مگاپاسکال) بودند. نتایج نشان داد که با افزایش شوری و خشکی، درصد جوانه زنی در هر سه توده اسپند کاهش یافت. طبق براورد مدل لجستیک برازش داده شده، شوری مورد نیاز برای کاهش 50 درصدی حداکثر جوانه زنی بذور اسپند توده مهمویی و بیرجند به ترتیب 23/51 و 20/72 دسی زیمنس بر متر بود در حالی که بذور سربیشه در شوری 16/40 دسی زیمنس بر متر کاهش 50 درصدی جوانه زنی را نشان دادند. همچنین این مدل پتانسیل اسمزی را که برای کاهش 50 درصدی جوانه زنی بذور توده بیرجند، مهمویی و سربیشه مورد نیاز بود به ترتیب 1/19-، 1/07- و 0/90 - مگاپاسکال برآورد کرد. نتایج این تحقیق حاکی از این است که بذور توده سربیشه نسبت به دو توده بیرجند و مهمویی مقاومت کمتری در برابر شوری و خشکی در مرحله جوانه زنی دارد.

کلیدواژه ها:

اسپند ، پتانسیل اسمزی ، جوانه زنی