بررسی مدیریت تلفیقی علف های هرز سویا با تاکید بر تراکم بوته و مصرف پیش رویشی علف کش ایمازتاپیر بر شاخص رشد تولید ماده خشک کل (TDM) سویا (Glycine max L.)

خسارت ناشی از علف های هرز بر تولید محصولات کشاورزی کاملا ثابت شده است، ولی روش های کنترل علف های هرز و یافتن مناسب ترین شیوه کنترل به همراه در نظر گرفتن مسایل زیست محیطی و اقتصادی از مباحث عمده و مهم می باشد، به همین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل با 8 تیمار در 3 تکرار در روستای قرق شهرستان گرگان، در تابستان 1392 اجرا گردید. تیمار های این پژوهش شامل، کشت سویا ی رقم DPX در دو تراکم 20 و 40 بوته در متر مربع به همراه علف کش های ایمازتاپیر با دزهای 500، 750 و 1000 میلی لیتر در هکتار به صورت پیش رویشی و متری بوزین به میزان 600 گرم در هکتار به صورت پیش رویشی، وجین و عدم وجین علف های هرز (شاهد) بودند. نتایج نشان داد که در تراکم 20 بوته در مترمربع افزایش دز ایمازتاپیر موجب افزایش معنی دار تولید ماده خشک کل بوته های سویا گردید، اما در تراکم 40 بوته در مترمربع موجب افزایش معنی دار تولید ماده خشک کل نگردید. کارایی متری بوزین در 25 و 40 روز پس از سم پاشی مشابه مصرف ایمازتاپیر با دز 1000 میلی لیتر در هکتار بود. مقایسه روند رشد سویا در تراکم های 20 و 40 بوته در مترمربع نشان داد که اثر حذف علف های هرز بر رشد سویا در تراکم 20 بوته در مترمربع این گیاه بیش تر از تراکم 40 بوته در مترمربع بوده است.

کلیدواژه ها:

علف کش ایمازتاپیر ، سویا ، علف هرز ، تراکم