کنترل شیمیایی علف هرز شنگ (Tragopogon graminifolius) در یونجه (Medicago sativa) تازه کاشت

به منظور بررسی تاثیر کاربرد علف کش ها در کنترل علف هرز شنگ در مزارع یونجه تازه کاشت، این تحقیق در مزرعه ای واقع در کیلومتر 7 جاده همدان تهران با سابقه طولانی آلودگی به علف هرز شنگ در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 11 تیمار و 4 تکرار در سال زراعی 1393 به اجرا درآمد. کاشت یونجه در فصل بهار و پس از گذشتن خطر سرمای بهاره در تاریخ 20 فروردین به میزان 25 کیلوگرم بذر در هکتار انجام شد. تیمارهای طرح شامل علف کش ها با دز استاندارد، دز کاهشی 20%، تیمارهای تلفیقی و شاهد (وجین و عدم وجین علف های هرز) بودند. تیمارهای در دو سطح، کاربرد علف کش های پرسوییت (Imazatapir)، بازاگران (Bentazon) و لنتاگران (Pyridit) به صورت دز استاندارد و کاربرد دز کاهشی آن ها اعمال گردید. تیمارهای تلفیقی علف کش ها شامل تلفیق علف کش پرسوییت و بازاگران، بازاگران و لنتاگران و پرسوییت و لنتاگران همگی با دز کاهشی 50% همراه مصرف سیتوگیت اعمال گردید. در همه تیمارها از مویان سیتوگیت به میزان 200 میلی لیتر در هکتار استفاده گردید. پس از 50% گلدهی در هر چین، نمونه برداری جهت تعیین وزن خشک یونجه و تراکم و وزن خشک علف هرز شنگ با کوآدرات ثابت یک مترمربع صورت گرفت. نتایج بر روی تمام صفات ارزیابی شده علف هرز و یونجه، شامل تراکم و وزن خشک نشان داد که اعمال همه تیمارها اثر معنی داری بر صفات مذکور دارند. نتایج نشان داد که تلفیق علف کش ها نیز می تواند در کنترل علف هرز شنگ مفید باشد.

کلیدواژه ها:

یونجه ، علف هرز ، علف کش ها ، دز مصرفی