تهیه پیش داروی میسلی حساس به pH بر پایه GAP / PEG و بررسی کارایی آن به عنوان نانوحامل داروهای ضد سرطان

کوپلیمرهای جدیدی بر پایه گلیسیدیل آزید پلیمر ( GAP ) و متوکسی پلی اتیلن گلیکول ( MPEG ) از طریق پلیمریزاسیون رادیکالی انتقال اتم ( ATRP ) سنتز شد. از طریق واکنش تیول ان با مالئیک انیدرید، پلیمرهایی با گروه های کربوکسیلات ایجاد شد که با سیس پلاتین کنژوگه شده و کنژوگه پلیمر سیس پلاتین ( PCPtCs ) را ایجاد کرد. با توجه به آبگریز بودن بخش کنژوگه شده با دارو، کوپلیمرها ویژگی دوگانه دوستی را پیدا کردند که منجر به ایجاد ساختار میسلی در محلول آبی با قطر هیدرودینامیک متوسط 142 نانومتر شد. مطالعات آزمایشگاهی رهایش دارو نشان داد، سیستم دارورسان سیس پلاتین در شرایط فیزیولوژیک طبیعی نسبتا پایدار است اما نسبت به محیط های اسیدی ملایم حساسیت نشان می دهد و باعث آزاد شدن داروی کنژوگه شده می شود. به عنوان یک حامل دارورسان زیست سازگار این پلیمرهای کنژوگه شده با دارو می توانند هدررفت دارو از ساختار میسلی را در طول گردش خون، جایی که مقدار pH نرمال است به حداقل برسانند و پس از آن که از طریق اندوسیتوز وارد سلول های هدف شدند باعث آزاد شدن سریع دارو به صورت درون سلولی شوند. انتظار می رود این مشخصه پروفایل رهایش دارو، با رهایش دز بالایی از داروهای شیمی درمانی، درون سلول های سرطانی منجر به از بین بردن سلول های سرطانی شود و بدین طریق اثرات درمانی دارو را بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

کنژوگه های پلیمر سیس پلاتین ، دارورسانی پلاتین ، نانوتکنولوژی سرطان