بررسی تغییرات قطر تونل ها و تاثیر تغییرات فاصله بین مراکز تونل ها از یکدیگر بر ناحیه تاثیر نشست در تونل های تکی و دوقلو مطالعه موردی خط 1 متروی شیراز

تاثیر متقابل تونل ها بر میزان نشست سطحی زمین و همچنین تاثیر تونل ها بر یکدیگر از اساسی ترین موضوعات و نگرانی ها در پروژه های زیرزمینی شهری می باشد. هدف این تحقیق بررسی و مقایسه نواحی تاثیر، نشست سطح زمین و نشست بالای تونل در اثر ایجاد تونل‎های تکی و دوقلو با استفاده از مدلسازی عددی توسط نرم افزار Plaxis 2D در یک محیط خاکی همگن بود. قطر معادل برای تونل‎های دوقلو به صورت مجموع قطر دو تونل به علاوه فاصله تونل‎ها از هم تعریف شد. تاثیر عمق و فاصله تونل‎های دوقلو از یکدیگر بررسی شد و منحنی‎های نشست سطح زمین و بالای تونل برای تونل‎های تکی و دوقلو با یکدیگر مقایسه شده‎اند. به منظور صحت سنجی نرم افزار نیز، نتایج حاصل از این تحقیق با نتایج بدست آمده از فرمول های تجربی پیشین مقایسه شد. نتایج نشان داد نواحی تاثیر افقی و قایم برای تونل تکی به قطر D برابر با 5/2D از بدنه تونل، فاصله مناسب مرکز به مرکز تونل‎ها در تونل دوقلو برابر با 3D، در تونل‎های تکی و دوقلو با افزایش قطر تونل‎ها مقادیر نشست در سطح زمین و تاج تونل افزایش می‎یابد اما افزایش قطر تاثیر چندانی بر مقادیر نشست بدنه تونل ندارد. بر اساس نتایج بدست آمده مقدار نشست برای قطرهای 6، 9 و 12 متر برابر با 02/20، 74/21 و 12/24 میلیمتر می باشد. در تونل‎های دوقلو با افزایش فاصله تونل‎ها از هم مقادیر نشست در سطح زمین، تاج تونل و بدنه تونل کاهش می‎یابد و در فاصله‎ای معادل با 5/2 برابر قطر تونل تاثیر فاصله تونل‎ها بر میزان نشست سطح زمین و تاج تونل ناچیز می‎شود. بر اساس نتایج بدست آمده از پایان نامه مقدار نشست برای فواصل 15، 20، 25 و 30 متر برابر با 50/22، 74/21، 058/21 و 47/20 می باشد.