کیفیت محیطی و ساختار پارک های شهری در ارتباط با انسان

با افزایش جمعیت، توسعه و گسترش شهرنشینی، انسان ها به تدریج از طبیعت دور شده و تراکم بیش ازحد جمعیت و ایجاد محیط های انسان ساخت، نیازهای زیست محیطی، جسمی و روحی انسان را بیشتر بروز داده است، به همین دلیل امروزه بخش قابل توجهی از فضای سبز شهری در قالب پارک ها ایجاد می شود. نقش این پارک ها در کاهش مشکلات زیست محیطی کاملل ملموس بوده, علاوه بر زیبایی هایی که از منظر شهرسازی ایجاد می کند، می تواند از جمله مناسب ترین مکان ها برای گذران اوقات فراغت شهروندان و انجام فعالیت های فرهنگی، اجتماعی، تفریحی و ... نیز محسوب شود. با توجه به این گفته ها، مدیریت و برنامه ریزی مناسب برای کارکرد اینگونه از فضاهای سبز شهری (پارک ها) از اهمیت بسیاری برخوردار است. به منظور پویایی بیشتر این فضاها و برای برآورده ساختن نیازهای مردم، باید به رفتارهای شکل دهنده این فضاها توجه کرد و آنها را مورد بررسی قرار داد. از آنجایی که کارایی اغلب پارک های شهری در نتیجه عدم انطباق نیازهای کاربران با کیفیات محیطی متناسب با قلمروهای رفتاری، در سطح پایینی می باشد، لزوم توجه به برنامه اصولی و مبتنی بر رفتار استفاده کنندگان در اینگونه فضاها، ضروری می نماید. با توجه به موضوع تحقیق، حوزه مطالعاتی و مسایل مربوطه آن، از منابع کتابخانه ای مدون و معتبر اخذ شده است، که به بررسی تک تک اجزا پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

پارک شهری ، مدیرت ، انسان ساخت ، کیفیت محیطی ، فضای سبز شهری ، منظر