بررسی تاثیرات مشارکت اجتماعی بر بازآفرینی بافت فرسوده ی شهری در ایران

تحولات جدید شهر نشینی و مشکلات ناشی از آن باعث شده است تا مراکز تاریخی شهرها در معرض تاثیرات نامطلوب توسعه شهری قرارگیرند، احیاء و باز آفرینی بافت های فرسوده شهری در چارچوب سیاست توسعه درونی بربه کارگیری توان های بالقوه و بالفعل موجود در بافت های شهری با استفاده از مشارکت مردم تاکید داشته و در واقع سودمندی رویکرد مشارکت جویانه واستفاده از مزایای آن در پروژه های بافت فرسوده شهری امری انکار ناپذیرمی باشد، به طوری که امروزه ثابت شده است حضور و مشارکت مردم در مداخلات صورتگرفته در بافت فرسوده نقش اصلی را درتحقق پذیری طرح ها ایفا می کند، اما پیچیده بودن و عدم آگاهی مردم از احیاء و بازآفرینی باعث بی رغبتی بخش غیر دولتی برای مشارکت در این گونه پروژه ها شده است و به همین دلیل مشارکت مردم و حضور فعال آنان لازم است تا بتوان با ریشه یابی دقیق مشکلات بافت و باهمکاری ساکنین راه حل های مناسب را با توجه به بستر طرح ارایه کرد.در این پژوهش به موضوع مشارکت مردمی به عنوان مهمترین اصل ومقدمات موفقیت در احیاء و بازآفرینی شهری پرداخته شده است.لازم به ذکر است کهاین تحقیق از نوع بنیادی است و به لحاظ روش توصیفی می باشد و گردآوری اطلاعات نیز به روش کتابخانه ای صورت پذیرفته است،ازیافته های این پژوهش می توان به چگونگی و تاثیرایجاد مشارکت از طریق عوامل موثردر این حیطه مانند ایجاد حس اعتماد در بین اهالی وارایه مشوق های مالی با توجه به ساختار اجتماعی،فرهنگی، اقتصادی درجهت پیشبرد احیای شهری اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

مشارکت اجتماعی ، بازآفرینی ، بافت کهن ، ایران