مطالعه عددی کنترل ارتعاشات سازه ای به کمک میراگر جرمی (مطالعه موردی پل عابر پیاده ی پروژه ایران مال)

میراگر جرمی تنظیم شونده (TMD )، به نام جاذب هارمونیک نیز شناخته می شود که بر روی سازه ها نصب گردیده تا دامنه ارتعاشات مکانیکی را کاهش دهد. استفاده از آنها می تواند از عدم آسایش کاربران ناشی از ارتعاشات و از خسارات یا گسیختگی سازهای، جلوگیری کند. در این پژوهش یکی از پل های عابر پیاده پروژه ایران مال به عنوان موضوع مورد بررسی انتخاب شده و آزمایش هایی جهت به دست آوردن فرکانس طبیعی پل انجام شده است. سپس سازه مورد نظر دارای بارگذاری عابر پیاده به تعداد 30 نفر و به وزن 85 کیلوگرم میباشد که در فاصله 1 متر از همدیگر در سازه مدلسازی شده است. نوع بارگذاری به صورت بار متحرک می باشد. بر اساس مدل ایجاد شده ابتدا به صحت سنجی مدل پرداخته شده است. مدل صحت سنجی شده بر اساس حالت های مختلفی از قرارگیری میراگر TMD مورد بررسی قرار گرفته است. همانطور که از جدول ها مشخص است، با اضافه نمودن میراگر TMD نوع یک فرکانس مود اول سازه اول از مقدار 3.026 به مقدار 0.986 کاهش یافته است که در حدود یک سوم میباشد. در حالت میراگر نوع دوم که میزان وزن قایم میراگر نصف شده است فرکانس مود اول سازه برابر با 1.395 شده است و در حالت میراگر نوع سوم که میزان سختی جانبی میراگر دو برابر شده است فرکانس مود اول سازه برابر با 1.394 شده است. لذا در حالت مقایسه بین تاثیر سختی و وزن میراگر میتوان عنوان نمود که کاهش وزن میراگر و افزایش سختی میراگر رابطه مستقیم دارند. به عبارت دیگر با کاهش وزن میراگر به میزان %50، زمانی میتوان نتیجه برابر داشت که سختی میراگر دو برابر شده باشد. از طرفی در واقع میراگر نوع دو و نوع سه رفتار مشابهی را در سازه ایجاد نموده اند.

کلیدواژه ها:

میراگر جرمی TMD ، کنترل ارتعاشات سازه ای ، پل عابر پیاده ، پروژه ایران مال