سنجش ظرفیت های میزان تاب آوری در مجموعه ی شهری نمونه موردی : شهر ساری

شهر تاب آور، شهری است که در آن بلایا به کمتری ن میزان رسیده است، زیرا که مردم آن در خانه ها و محله هایی با خدمات منظم و زیر ساخت هایی که از قوانین ساختمانی مع قول پیروی می کنند زندگی می کنند ، بدون آنکه در آن به خاطر کمبود اراضی مناسب، خانه سازی های با قاعده بر روی دشت های سیل خیز و زمین های شیب دار صورت گرفته باشد. بدون شک، زندگی انسان از نخستین روزها تاکنون همواره با خطر های ناشی از بلایای طبیعی همراه بوده است. بلایای طبیعی عواقبی دارند که در اغلب موارد از تاثیر آنی و فوری آنها فراتر رفته و فرآیند توسعه اقتصادی را سال ها به تاخیر می اندازد. این وظیفه خطیر، نیاز به استراتژی های خاصی دارد که باید بر ارتقای آگاهی عمومی نسبت به توان بالقوه جهت کاهش بلایا و تخصیص منابع به گونه ای که تخفیف آثار مخرب بلایای طبیعی را به طور کامل در برنامه ریزی توسعه تلفیق می کند، تمرکز داشته باشد. سوانح طبیعی چالشی اساسی در دستیابی به توسعه پایدار جوامع انسانی است. شناخت شیوه های دستیابی به پایداری به وسیله الگوهای مختلف کاهش آسیب پذیری در برنامه ریزی و مدیریت سوانح وارد شده و جایگاه مناسبی در سیاست گذاری های ملی هر کشور باز کرده است تا شرایط مطلوبی را برای کاهش کارآمد و موثر تر خطرها در سطوح مختلف مدیریت سوانح ایجاد کند مخاطرات طبیعی این ظرفیت را دارند که در نبود سیستم های کاهش خطر، به سوانحی هولناک و ویران کننده برای اجتماعات بشری تبدیل شوند. هدف اصلی از انتخاب این موضوع و انجام این پژوهش سنجش ظرفیت های میزان تاب آوری در مجموعه ی شهری شهر ساری با شاخص های استاندارد جهانی و شناسایی روش های کاهش اسیب پذیری ناشی از زلزله با استفاده از فنون برنامه ریزی شهری و مدیریت بحران می باشد. رویکرد مورد استفاده در این پژوهش رویکرد تاب آوری است. روش تحقیق مقاله توصیفی - تحلیلی - تطبیقی است.

کلیدواژه ها:

سوانح طبیعی ، تاب آوری ، مجموعه شهری ساری