نقش مولفه ی تقارن در هویت بخشی به معماری ایرانی(با نگاهی به طراحی بنای دانشکده معماری)

معماری ایرانی در جهان شناخته شده و دارای اصالت و اعتبار ویژه ای ست، که متاسفانه در طراحی بناهای چند دهه ی اخیر کمتر بدان توجه شده است. ساختمان های یک شهر سازنده منظر یک شهرند که بازتاب هویت خود، تاریخ و فرهنگ آن جامعه است. این کوتاهی ساختارهایی را ایجاد می کند که عملکردشان با روحیه کاربران در تضاد خواهد بود ضمن آنکه منجر به بروز سبک هایی خو اهد شد که اصالت مکانی و زمانی نخواهند داشت و به اصطلاح دچار بحران هویت می باشند. در گذشته بناهایی همچون مساجد، مدارس، باروها و بازارها عناصر هویتی و نشانه هایی در منظر شهری بودند که با تبعیت از اصول معماری ایرانی، تا کنون میراث دار این فرهنگ غنی بوده اند. معماری ایرانی از اصول و مولفه های بسیاری برخوردار است، که مولفه ی تقارن از اصلی ترین آنهاست که در اکثر بناها به چشم میخورد. هدف از ارائه این پژوهش بیان این نکته است که تقارن به عنوان یک اصل هویت ساز در معماری کهن همچنان دارای منزلت و جایگاه ویژه ای ست و می تواند در بناهای امروزی نیز به فراخور نوع کاربری مورد استفاده قرار گیرد و بازتابی از هنر گذشته در زمانمعاصر باشد.در این پژوهش از روش تحلیلی- توصیفی، بر اساس مطالعه منابع کتابخانه ای و پژوهش های پیشین، استفاده شده است. بر اساس نتایج بدست آمده، دانشکده ه ای معماری به عنوان کانون آموزش و توسعه هنر فاخر معماری می تواند الگویی مناسب به لحاظ فرم و عملکرد برای سایر بناها بوده و پرچمدار احیاء معماری ایرانی و اصول آن باتوجه به نیاز کاربران امروز باشند. با بهره گیری از مولفه تقارن میتوان بناهایی امروزی با رویکردی نوین ساخت تا نمادهایی شایسته برای سبک اصیل معماری ایرانی باشند..

کلیدواژه ها:

هویت ، بحران هویت ، مولفه تقارن ، معماری ایرانی ، منظر شهری.