بررسی تاثیرپساب های پرورش ماهی بر کیفیت آب رودخانه گرگر با استفاده از جلبکها بعنوان شاخص های بیولوژیک

رودخانه گرگر به طول 78 کیلومتر شاخه شرقی رودخانه کارون می باشد . در مجاورت این رودخانه علاوه برفعالیتهای کشاورزی، مجتمع های آبزی پروری قابل توجهی تاسیس و در حال بهره برداری هستند که وسعت آنها حدودا 1525 هکتار می باشد . این حوضچه ها پساب خود را بصورت مستقیم و غیر مستقیم به رودخانه گرگر تخلیه می نمایند . در این مقاله تعیین ترکیب و تنوع جلبکهای کفزی و فیتوپلانکتونهای رودخانه گرگر به منظور مشخص نمودن تعیین آلودگی آب در طی سال 84-83 انجام گرفت . برخی شاخص های تعیین کیفیت آب که بر جمعیت جلبکها و نیز کیفیت آب اثرگذار هستند از قبیل نیترات ، نیتریت ،آمونیاک، فسفات ،کدورت ،دماواکسیژن محلول مورد سنجش قرار گرفته اند . نتایج نشان داد در ماه های گرم سال نسبت به سایر ماه ها غلظت مواد مغذی افزایش یافته وفراوانی جلبکها نیز در ماه های گرم بدلیل مساعد بودن شرایط محیطی برای رشد از قبیل افزایش غلظت مواد مغذی و دما ، کاهش کدورت و حجم آب رودخانه رشد قابل توجهی نسبت به ماه های دیگرنشان دادند . ازطرفی در ماه های گرم سال تنوع گونه ای و غنای گونه ای پایین بوده است که این امر خود می تواند حاکی از شرایط سخت محیط در ماه های گرم سال باشد . بنابراین حوضچه های پرورش ماهی بدلیل اینکه بیشترین تخلیه را در ماه های گرم سال دارند به همراه مساعد بودن سایر شرایط محیطی از قبیل کم آبی رودخانه و گرمای هوا می تواند یکی از عوامل مهم در افزایش غلظت مواد مغذی و اثرات نامطلوب بر کیفیت آب رودخانه و بدنبال آن رشد زیاد جلبکها باشند . نتایج طبقه بندی آب بر اساس شاخص شانون آلودگی متوسط تا زیاد را در ایستگاه ها و ماه های مختلف نشان داد که تایید کننده نتایج بدست آمده است . در نهایت راهکارهایی پیشنهادی جهت بهبود و کنترل وضعیت رودخانه مورد نظر ارائه گردیده است .

کلیدواژه ها:

رودخانه گرگر ، موادمغذی ، جلبک