بررسی مقاومت ریشۀ گونه های گیاهی مورد استفاده در تثبیت سواحل رودخانه سیستان

یکی از راههای تثبیت سواحل رودخان ۀ سیستان استفاده از روشهای بیومهندسی می باشد . نفوذ ریشه های گیاهان در درون خـاک بـر روی شیب های خاکی همانند آرماتور در بتن باعث مسلح سازی خاک می گردد . این پدیده باعث افزایش مقاومت برشی خاک و افزایش پایداری شیب های خاکی می شود . با شناخت این فرایند و استفاده ازگونه های مناسب ، با شرایط محیط و با ریشه های مقـاوم ، پـروژه های تثبیت شیب های خاکی به صورت علمی انجام خواهد گرفت . در این مطالعه ابتدا بازدیدهای صـحرایی جهـت شناسـایی گیاهـان بومی منطقه انجام شد . در این راستا گونه های گیاهی بومی شناسائی شده غالب منطقه، عبارت از گزشاهی ، گز، بید، پده ، اکالیپتوس و نی می باشد . بدین ترتیب نمونه هایی از ریشه های گونه های گیاهی رشد یافته در سواحل رودخانه جمع آوری گردیـد . و سـپس ایـن نمونه ها تحت شرایط استاندارد که رطوبت طبیعی آنها حفظ گردید ، به آزمایشگاه منتقل شد و میزان مقاومت کششی این ریشه ها مورد بررسی و آزمایش قرار گرفت . سپس این داده های اندازه گیری شده با سایر نقاط مورد ارزیابی قرار گرفت . با توجه به نتایج بدست آمده مشخص گردید که در بین درختان درخت اکالیپتوس و گز رودخانه ای از مقاومت کششی بالاتری نسبت بـه گونـه هـای دیگـر منطقـه برخوردارند و با توجه ب ه اثرات مفید این گیاهان بومی توصیه می شود از آن در جهت مسلح سازی و پایدار ی سواحل رودخانـه سیـستان استفاده شود

کلیدواژه ها:

بیومهندسی ، مقاومت برشی ، مقاومت کششی ، پایداری سواحل ، رودخانه سیستان