مقایسه الگوی آبشستگی پیرامون سه آبشکن متوالی با زاویه 60 و 120 درجه در شرایط جریان زیر بحرانی و آشفته با بستر متحرک

در این تحقیق تغییرات توپوگرافی بستر و میزان گسترش چاله آبشستگی پیرامون سه مدل آبشکن متوالی با نسبت هـای فاصله به طول 1/5 ، 2 ، 3 و 4 و زوایای 60 و 120 درجه در شرایط جریان زیر بحرانی و آشفته با بستر متحرک مـورد مقایـسه و ارزیابی قرار گرفت . نتایج نشان داد که در هر دو زاویه بیشترین و کمترین میزان عمق آبشستگی بترتیب مربوط به آبشکن هـای بالادست و میانی می باشد و با کاهش نس بت فاصله به طول آبشکن ها عمق آبشستگی اطراف آنها کاهش می یابد . از طرفی عمق آبشستگی اطراف آبشکن های متمایل به بالادست 120) درجه ) بیشتر از آبشکن های پایین دست 60) درجه ) بوده و ناحیـ ه فعـال آبشستگی بر حسب طول قـائم آبـشکن بـرای آبـشکن هـای متمایـل بـه بالادسـت در محـدوده 0 آبشکن های متمایل به پـایین دسـت در محـدوده 0< e/L< 1 , 0 < d/L<2 ،0 آبشکن های متمایل به بالادست بدلیل اینکه پتانسیل فرسایش سـواحل در 0 < e/L< 1 , 0 < d/L<1/5 ،0 آبشکن ها کمتر است، بهترین پتانسیل را برای حفاظت دیواره های رودخانه نشان می دهند . آبشکن هـای متمایل به پایین دست بهترین پتانسیل را برای حفاظت بستر در اطراف خود نشان می دهند .

کلیدواژه ها:

آبشستگی ، آبشکن ، مهندسی رودخانه