مطالعه آزمایشگاهی تاثیر ابعاد اجسام شناور بر مقدار آبشستگی اطراف گروه پایه تحت شرایط مختلف هیدورلیکی و رقوم کارگذاری فوندانسیون

در نظر گرفتن نقش عوامل هیدرولیکی به ویژه حداکثر عمق آبشستگی در طراحی پل ها، یکی از مهمترین عوامل تخریب این نوع از سازه ها می باشد. عوامل متعددی قدرت جریان گردابی و تنش برشی در مجاورت پایه پل را افزایش داده و باعث افزایش عمق آبشستگی در اطراف آن می شود. در شرایط سیلابی، تجمع شاخه و برگ و تنه درختان در جلوی پایه های پل، با مسدود نمودن کامل یا بخشی از دهانه پل، باعث تغییر الگوی جریان و تسریع روند آبشستگی در اطراف آن شده و در نهایت عمق آبشستگی را تغییر خواهد داد. در تحقیق حاضر تاثیر ابعاد اجسام شناور بر حداکثر عمق آبشستگی در اطراف گروه پایه کج مورد بررسی قرار گرفت. پایه پل مورد بررسی متشکل از دو پایه مستطیلی شکل با ابعاد 2/5 در 3/5 سانتی متر که بر روی فوندانسیونی با ابعاد 10 در 16 سانتی متر نصب گردید، می باشد. آزمایش ها برای عمق های نسبی ( نسبت عمق جریان به عرض پایه ) 3/7، 5/2 و 6/6، جسم شناور با عرض نسبی ( نسبت عرض جسم شناور به عرض پایه ) 6، طول های نسبی ( نسبت طول در راستای جریان جسم شناور به عرض پایه ) 2 و 3 و ضخامت های نسبی ( نسبت عرض جسم شناور به عرض پایه ) 0/5 و 1 در شرایط آب زلال مورد بررسی قرار گرفت. مقایسه نتایج نشان داد که افزایش ضخامت و طول جسم شناور، حداکثر عمق ابشستگی به ترتیب 44 و 13 درصد نسبت به حالت بدون جسم شناور افزایش می یابد. تجزیه و تحلیل نتایج حاکی از آن است که بطور کلی حضور اجسام شناور باعث افزایش حداکثر عمق آبشستگی به میزان 44 درصد می گردد.

کلیدواژه ها:

آبشستگی ، گروه پایه کج ، اجسام شناور ، عمق جریان ، رقوم کارگذاری فوندانسیون