ایجاد زیرساختهای لازم برای توسعه فرهنگ دوچرخه سواری در منطقه 22 تهران

سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,844

فایل این مقاله در 5 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IRIMC04_135

تاریخ نمایه سازی: 14 آبان 1386

چکیده مقاله:

موضوع بحث ما دوچرخه سواری است . دردنیای امروزی صاحب نظران به این باور رسیده اند که دوچرخه سواری دیگر صرفاً یک تفریح نیست بلکه می تواند یک راه حل باشد و به همین دلیل است که در دنیا هرروزه شاهد گسترش و استقبال هرچه بیشتر مردمی از ورزش دوچرخه سواری هستیم که از تمکن مالی کافی برای استفاده از خودرو هم برخوردار هستند ولی به ا ین امر واقف شده اند که نه تنها با دوچرخه می توان به مقصد رسید بلکه در کنار رسیدن به مقصد به اهداف دیگری از جمله : سلامتی ، ورزیدگی ، تمدد اعصاب و فرار از ترافیک و ... هم می توان رسید . ابرشهر تهران خصوصیات ویژه خود را دارد ، شاید به علت آلودگی هوا در خیلی از نقاط تهران نتوان از دوچرخه بعنوان وسیله نقلیه استفاده نمود ، ولی منطقه 22 هنوز هوای پاکی دارد . شاید به دلیل ترافیک سنگین در شهر تهران ، رکاب زدن در خیلی از نقاط م شکل و حتی خطرساز باشد ، ولی منطقه 22 هنوز کمترین حجم ترافیک را دارد . با این تفاسیر و با ت وجه به اینکه فرهنگ د وچرخه سواری در کشورمان توفیقی نداشته است تلاش گردید منطقه 22 شهرداری تهران برای توسعه این امر انتخاب شود چرا که بعلت بکر بودن و جدیدالاحداث بودن این منطقه تقریباً امکان مهیا کردن بستر کار فراهم بود ، از جمله دیگر امکانات می توان به طبیع ت زیبا – بوستان جنگلی چیتگر – کوه و دشت و آب و جنگل در کنار هم – شهرسازی مدرن ، 10 هزار هکتار مساحت که وسیع ترین را تشکیل داده است و ... اشاره نمود . بالاخره تصمیم قطعی اتخاذ شد و با توجه به اینکه قبلاً ت جربه احداث پیست های دوچرخه سواری و استقبال گسترده مردم از آن در بوستان چیتگر وجود داشت کار آغاز گردید و با همکاری و هماهنگی متخصصان امر حدود 140 کیلومتر مسیر ویژه دوچرخه سواری در کل سطح منطقه و در طرح تفصیلی در نظر گرفته شد و در مسیرهای دارای اولویت حدود 20 کیلومتر از این مسیر اجرا و آماده گردید تا دو چرخه سواران بتوانند با خیال آسوده و برای اولین بار در راههای مخصوص خود رکاب بزنند . این مسیرها طوری طراحی گردید که همگی به ایستگاه مترو بوستان چیتگر هم خاتمه می یابد . مسیرها آماده شد ، تابلوها و علائم راهنمائی و فنی هم نصب گردید . حال نوبت تشویق مردم به استفاده از دوچرخه یا فرهنگ سازی رسیده بود که با استفاده از تجربه در حال استمرار کشورهای مترقی امکاناتی فراهم گردید تا کسانی که دوچرخه ندارند هم بتوانند از این وسیله استفاده کنند . بنابراین 3 ایستگاه یا غرفه ارائه دوچرخه احداث شد و در این غرف هم اکنون مراجعه کنندگان می توانند با ارائه کارت شناسائی یا عضوی ت تا یک ساعت بطور رایگان دوچرخه را به امانت گرفته و سپس به هر یک از ایستگاهها عودت نمایند که یکی از این غرفه ها در مجاورت ایستگاه مترو قرار گرفته تا مردم بتوانند خود را با دوچرخه به مترو رسانیده و پی امور روز مره بروند و سپس هنگام بازگشت نیز پس از پیاده شدن از قطار مجدداً با دوچرخه به داخل منطقه تردد نمایند . البته از آنجا که برای توفیق اینگونه طرح ها باید مردم را با کار درگیر نمود ، برای شروع از تشکل های غیردولتی مردمی یا NGO ها دعوت به کار گردید و نهایتاً یک ا نجمن تخصصی در امر دوچرخه سواری با اندکی کمک مالی و مشارکت ( برنامه کمک های کوچک تسهیلات محیط زیست جهانی وابسته به برنامه عمران سازمان ملل متحد ) انتخاب گردیده و در سطح منطقه مستقر شدند

نویسندگان