تعیین بازاریابی قومی با نگرشی بر قومیت های ایرانی

تغییر پارادیوم های بازاریابی از نگاه تولید محور و جمعی به نگاه مشتری محور و فردی، موجبات توجه بیشتر به جزء جزء بازار و خواسته های تنوع و گاه متضاد مشتریان را فراهم آورده است. از طرفی توجه به فرد فرد مشتریان نیاز به مرزهای تفکیکی بیشتر دارد که جزء با توجه به تمام وجوه زندگی افراد و فرایند رشد نیازهای آن ها ممکن نیست، و مهمتر این که پتانسیل های هر کشور نحوه گرایش این توجه را مشخص می کند. با نگاهی بر ایران و اطلاعات جمعیت شناختی آن، یکی از مهمترین وجوه تمایز موجود در این جمعیت قومیت و تنوع مناسب آن ها در سطح کشور است، با توجه به این دو عامل یعنی ایجاد بازاریابی انفرادی و وجود خط تفکیکی به نام قومیت، ضروری است که مفهوم جدیدی از بازاریابی که پاسخگوی این تغیر باشد در ادبیات بازاریابی کشور به طور خاص مورد توجه قرار گیرد، از میان مفاهیم متعدد موجود در ادبیات بازاریابی امروز دنیا شاید مفهوم بازاریابی قومی از مستدل ترین مفاهیمی باشد که می توانند برآورده کنند این توجه دو جانبه باشد. در همین راستا و برای اولین بار در ادبیات بازاریابی ایران این مفهوم به صورت علمی در این مقاله به رشته تقریر در آمده و سعی شده با بررسی مفاهیم کلیدی این مقوله بیشتر به تبیین نظری آن پرداخته شود، لذا ابتدا مفاهیمی چون قومیت و اجزای آن مورد بررسی قرار می گیرد، سپس تنوع آن در جهان و ایران به زبان آمار و ارقام و گزارشات جمعیت شناختی به تصویر کشیده می شود، در ادامه مفهوم بازاریابی قومی مورد واکاوی قرار گرفته و در چندین قسمت از اجرای آن به صورت خلاصه ترسیم می گردد و به مشکلات هر بخش نیز تا حد امکان اشاره می گردد، در انتها نیز چندین مورد از کاربردهای علمی تر آن در کسب و کارها که در تحقیقات موجود مورد بیان و در نهایت فرصت ها و تهدیدهای موجود برای این مفهوم ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

قومیت ، بازاریابی قومی ، فرهنگ پذیری ، گروه های مرجع قومی