بهسازی لرزه ای تونل در محدوده گسل به روش درزه های متوالی- مطالعه موردی: تونل انتقال آب کرج

در دهه اخیر استفاده از تونل های سگمنتی در ایران و سایر نقاط جهان گسترش چشمگیری داشته است. سازه پوشش تونل های حفرای شده به روش مکانیزه از مجموعه ای از قطعات بتنی پیش ساخته به نام سگمنت تشکیل شده است. در مقاله حاضر روش جدیدی برای بهسازی لرزه ای تونل های سگمنتی در محل عبور از نواحی گسل فعال در محیط سنگی با مطالعه موردی تونل انتقال آب سد امیرکبیر به تهران (تونل کرج) معرفی می شود مفهوم اصلی طراحی در این روش کاهش سختی سازه در برابر جابجایی های ناشی از گسل می باشد چراکه حتی قوی ترین سازه ها نیز در برابر تغییر مکان گسل تاب تحمل از دست داده و تخریب خواهند شد و لذا راهکار منطقی کاهش سختی سازه و تامین حد بهره برداری ایمنی جانی است. این مهم به واسطه ایجاد درزه های متوالی در سگمنت ها در محل تقاطع تونل با ناحیه مرکزی گسل فراهم شده است و به همین جهت به عنوان روش درزه های متوالی نام گرفته است. در این روش در حد فاصل هر یک یا چند رینگ یک درزه ایجاد می گردد. به این ترتیب در طی فرایند جابجایی گسل، سازه تونل با جابجایی های تونل همگام شده و از تخریب کلی سازه تونل اجتناب می شود برای اجرای این درزها چنانچه قبل از نصب سگمنت ها ناحیه گسله مشخص باشد (که معمولا اینگونه نیست) می توان تمهیدات لازم را برای نصب فاصله دار سگمنت ها لحاظ کرد. در غیر این صورت می باید سگمنت ها برش داده شوند. این روش در حال حاضر در قطعه دوم تونل انتقال آب کرج در حال اجرا می باشد.

کلیدواژه ها:

گسل ، سگمنت ، حفاری مکانیزه ، بهسازی لرزه ای