مدیریت و آموزش

آموزش محیط زیست به عنوان یکی از محورهای کلیدی در دستور کار اجلاس سران در استکهلام و به عنوان یکی از عناصر اساسی دستیابی به توسعه پایدار مورد تایید و تاکید کلیه دولتها قرارگرفت. ضرورت آموزش بطور اعم و آموزش محیط زیست بطور اخص در جهت کسب اطلاعات و افزایش آگاهی ها ، نگرش ، رفتار ، کسب مهارت ، توانائی و مشارکت آحاد جامعه در مسائل و امور محیط زیست در جهت توسعه پایدار امری اجتناب ناپذیر تلقی گردیده ، زنان و مردان را از رش د افزاینده وابستگی متقابل زندگی بر روی کره زمین، وابستگی متقابل میان مردم و نظام های طبیعی به منظور آماده سازی آنها برای حال و آینده آگاه می سازد. در این راستا ، مدیریت و رهبری به عنوان عنصر اصلی در هدایت برنامه های آموزشی و مهندسی آموزش در معنای بازنگری ساختاری و محتوائی آموزش نقش سازنده ایفا نموده با ایجاد تعادل و توازن در برنامه های زیست محیطی و همچنین با حفظ ارزشها و توجه مسئولانه به امر آموزش و چگونگی ارتباط منطقی و اصولی دانش بوم شناختی سنتی با دانش نوین و تکنولوژی امروزی حلقه های بهم پیوسته و وابسته را از طریق مدیریت و آموزش شکل می دهد. پیوند بین ارزشها و اصول سنت های بومی با زندگی مدرن و سازگاری موزون و هماهنگ مدیران در حساس نمودن آحاد جامعه به مسائل زیست محیطی و همچنین نحوه ساماندهی برنامه ها و برنامه ریزی های محور بحث این مقاله است.

کلیدواژه ها:

مدیریت ، آموزش ، توسعه پایدار ، محیط زیست