تولید سوخت های زیستی با استفاده بهینه از پسماندهای کشاورزی

محدویت ذخایر سوخت های فسیلی، گرم شدن کره زمین، رشد روز افزون جمعیت و نیز نیاز به انرژی و محصولات جدید، مصرف منابع تجدیدپذیر را بیشتر نموده است. در حال حاضر منابع کشاورزی، به لحاظ قابلیت کشت در تنوع زیادی از مناطق آب و هوائی و نیز پسماندهای سلولزی حاصل از آنها با پتانسیل تولید سوخت، می تواند جایگزین 100 درصدی نفت شود. هدف این است که برای ایجاد یک اقتصاد پایدار، از محصولات تجدیدپذیر سازگار با محیط زیست استفاده شود. در این راستا زیست توده، با کمک نوآوری های عمده از جمله پالایش زیستی، و از طریق تولید محصولات با ارزش افزوده بالا از جمله بیواتانول، قند زایلوز و گلوکز و اسید لاکتیک، می تواند پاسخگوی نیازمندی های انرژی باشد. صنعت خمیر و کاغذ، به عنوان یکی از بزرگترین مصرف کنندگان زیست توده، با وجود فرایند های نسبتا ناکارآمد و نیز با توجه به خواص فیزیکی و شیمیایی ارزشمند اجزای باقی مانده در پسماندها مثل سلولز، همی سلولز، لیگنین و مواد استخراجی که دور ریز می شود، نیازمند ایجاد فرایندهای جدیدی نظیر پالایش زیستی است تا علاوه بر کاهش آلودگی های زیست-محیطی و کاهش هدررفت مواد اولیه لیگنوسلولزی، بتواند از پسماندهای حاصله محصولات جانبی ارزشمندی تولید نماید. در این راستا روش های مبتنی بر فرآیندهای شیمیایی، گرمائی، بیولوژیکی و ... می توانند نقش مهمی را در این پیشرفت ها بازی نموده که در نهایت به محصولاتی نظیر انواع قندها (گلوکز، زایلوز و ...)، سوخت های زیستی (بایواتانل، بایوبوتانل و...) و سایر محصولات زیست تخریب پذیر ختم می گردد.

کلیدواژه ها:

پالایش زیستی ، خمیرکاغذ ، سوخت زیستی ، قند