توزیع اقتصادی بار میان نیروگاههای حرارتی با استفاده از الگوریتم ژنتیک با در نظر گرفتن کمینه سازی آلودگی زیست محیطی

هدف اصلی توزیع اقتصادی بار، برنامه ریزی تولید واحدهای تولید انرژی الکتریکی است به نحوی که بار مورد نیاز شبکه تامین و هزینه های اقتصادی این تولید نیز کمینه شود . روشهای متداول برای حل توزیع اقتصادی بار واحدهای تولیدی حرارتی نیروگاهها، اغلب روشهای تکراری هستند که با اینکه جواب نسبتا دقیقی برای مساله را بدست می دهند، اما محدودیتهای بسیاری در کاربردهای عملی دارند، از جمله باید مشخصه نرخ افزایش حرارتی واحدها پیوسته باشد . روشهای مبتنی بر برنامه ریزی پویا با اینکه با این قبیل محدودیتها مواجه نیستند، ولی با افزایش تعداد واحدها زمان و حافظه مورد نیاز برای حل مساله بطور قابل توجهی افزایش می یابد . اما در مدلهای بر پایه الگوریتمهای ژنتیکی علاوه بر مواجه نبودن با محدودیتهای ذکر شده، زمان و ابعاد حل مساله تقریبا بصورت خطی با تعداد واحدها افزایش می یابد که با وجود کامپیوترهای امروزی انتخابی صحیح برای حل مسائل عملی توزیع اقتصادی بار به نظر می رسند . از سوی دیگر تنها در نظر گرفتن هزینه های اقتصادی تولید به عنوان هدف نهایی توزیع اقتصادی بار کفایت نمی کند . یکی از پارامترهای مهم دیگری که در کنار هزینه های تولید می تواند تابع هدف کاملی را بسازد، میزان آلودگی زیست محیطی ناشی از احتراق سوخت های فسیلی نیروگاههای حرارتی است . در این مقاله، مساله توزیع اقتصادی بار بین نیروگاههای حرارتی با تابع هدف ترکیبی تولید بهینه اقتصادی و کمینه سازی آلودگی زیست محیطی مورد بررسی قرار گرفته و نتایج آن با سایر روشها مقایسه شده است .

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، در مدار قرار گرفتن نیروگاهها ، توزیع اقتصادی بار ، الگوریتمهای ژنتیکی ، آلودگی زیست محیطی