منطق فازی؛ راهکاری برا ی لحاظ کردن عدم قطعیت ها در ارزیابی شاخصهای قابلیت اطمینان شبکه توزیع الکتریکی

ارزیابی قابلیت اطمینان در شبکه های توزیع عمدتا با استفاده از روشهای شبکه انجام گرفته که در آن توزیع های احتمال خرابی و تعمیر اجزا نمایی منفی با شدت خرابی و تعمیر مشخص می باشد ولی در شبکه های واقعی این مقادیر معمولا دقیق نبوده و خود نیز از یک توزیع احتمال پیروی می کنند منطق فازی یک روش معمول جهت درنظر گرفتن عدم قطعیت در پارامترهای مهندسی می باشد دراین مقاله با استفاده از منطق فازی عدم قطعیت ها در ارزیابی شاخصهای قابلیت اطمینان شبکه توزیع لحاظ می شوند عوامل تاثیر گذار برنرخ خرابی خطوط و ترانسفورماتورهای توزیع و نیز عوامل موثر بر بار مصرفی به عنوان توابع عضویت درنظر گرفته می شوند و با انتخاب قوانین مناسب نرخخرابی و زمان تعمیر با لحاظ نمودن اثر این عدم قطعیت ها بدست می اید. روش مورد اشاره برروی شبکه RBTS-bus2 با استفاده ازنرم افزار MATLAB پیاده شده و شاخصهای قابلیت اطمینان سیستم بدست می آید.

کلیدواژه ها:

توابع عضویت ، شبکه های توزیع ، عدم قطعیت ، قابلیت اطمینان ، منطق فازی ، دسترس ناپذیری