ارزیابی میزان تاثیر استفاده از سازه های نوین در پایداری اجتماعی شهری (نمونه موردی : پروژه بین الحرمین و پل کابلی ولیعصر شیراز)

فضاهای عمومی شهری نقش اساسی در شکل گیری فرهنگ و هویت جامعه دارند و امروزه با ورود سیستم های ساختمانی نوین به عرصه ساخت و ساز تصمیم گیری جهت بکارگیری مناسب ترین سیستم ساختمانی در یک پروژه با وجود سیستم های ساختمانی متداول مهندسین را به چالش کشیده است. از طرفی توسعه پایدار در دهه های اخیر یکی ازاساسی ترین دغدغه های معماران و شهرسازان می باشد و پایداری اجتماعی نیز از ارکان مهم توسعه پایدار می باشد. در نتیجه توجه به پایداری اجتماعی در فضاهای عمومی شهری از این حیث حائز اهمیت است. در این پژوهش ضمن باز تعریف مفهوم سازه های نوین از یک سو و معرفی رویکردها و شاخص های مهم پایداری اجتماعی از سوی دیگر به تحلیل و توصیف ارتباط میان سازه های نوین با این مولفه ها و معرفی چگونگی نقش این سازه ها در پاسخگویی به معیارهای پایداری اجتماعی پرداخته خواهد شد. پژوهش به روش توصیفی – تحلیلی و روش جمع آوری داده ها مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و پرسشنامه است. پل کابلی ولیعصر (عج) و پروژه بین الحرمین در شیراز به عنوان دو نمونه موردی مورد مطالعه قرار گرفته اند. تعداد 50 عدد پرسشنامه به تعداد مساوی در دو ناحیه به صورت تصادفی بین مردم توزیع شده است. تحلیل پرسشنامه ها و ارزیابی مولفه ها توسط نرم افزار spss صورت گرفته است. یافته های پژوهش نشان می دهد که سازه های نوین به طور کلی تاثیر متوسطی بر پایداری اجتماعی شهری در این مکان ها داشته است.

کلیدواژه ها:

سازه های نوین ، توسعه پایدار ، پایداری اجتماعی ، فضاهای عمومی شهری ، کابلی ، چادری