ارزیابی و تعیین مناسب ترین روش خاک ورزی برای کاشت عدس دیم در منطقه ی ورزقان استان آذربایجان شرقی

روش های مختلف خاک ورزی حفاظتی وجود دارد که انتخاب و کاربرد هریک از آنها به عوامل مختلفی از قبیل اقلیم منطقه میزان بارندگی نوع محصول و ... بستگی دارد لذا بسته به خصوصیات جوی هر منطقه بایستی روش های مختلف کشت در هر منطقه اجرا و مورد ارزیابی و مقایسه قرار گیرند لذا در سال 94 طرحی تحت عنوان بررسی اثر شیوه های مختلف کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد عدس رقم محلی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار به اجرا در آمد بر اساس نتایج آزمایش تاثیر روش های مختلف کاشت بر روی صفات ارتفاع اولین غلاف از سطح خاک وزن هزار دانه عملکرد بیولوژیک عملکرد دانه و شاخص برداشت معنی دار بود p>0/01 در بین تیمارهای آزمایشی بیشترین عملکرد مربوط به استفاده از دستگاه بذر کار به میزان 194 گرم در متر مربع و کمترین مربوط به روش کشت سنتی به میزان 102 گرم در متر مربع می باشد بالا بودن عملکرد دانه را می توان از دلایل بالایودن وزن هزار دانه در بوته با وجود معنی دار نبودن تعداد دانه در غلاف و تعداد غلاف در بوته عنوان کرد شاخص برداشت و عملکرد بیولوژیک نیز در روش کشت با بذر کار عمیق کار از میزان بالاتری برخوردار بود همچنین نتایج آزمایش نشان داد که فاکتورهای آزمایشی روس صفات ارتفاع بوته تعداد غلاف و تعداد دانه در بوته تاثیر معنی داری نداشتند این بررسی نشان می دهد که روش کشت با بذرکار در مقایسه با سایر روش های کشت بالاترین میزان عملکرد و اجزای عملکرد را در گیاه عدس دارا می باشد

کلیدواژه ها:

عدس زراعی ، دیم کاری ، روش خاکورزی ، عملکرد دانه ، اجزای عملکرد