تاثیر پلیمر سوپرجاذب بر روی برخی از پارامترهای مورفو- فیزیولوژیکی ارقام گندم دیم در شرایط استان اردبیل بیله سوار

با توجه به افزایش روزافزون جمعیت جهان از یک طرف و افزایش محدود سطح زیر کشت محصولات کشاورزی از طرف دیگر، بشر در تأمین غذای خود با مشکلاتی جدی روبرو شده است و رفع چنین مشکلی مستلزم افزایش عملکرد محصولات کشاورزی در واحد سطح می باشد. به همین علت آزمایشی به منظور بررسی تاثیر سوپرجاذب بر خصوصیات ارقام دیم به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سال 1392 در مزعه در روستای از توابع شهرستان پارس آباد در 4 تکرار به اجرا در آمد. عوامل مورد بررسی شامل ارقام دیم در 4 سطح آتیلا 50 V1 کوهدشتV2وV3 دریاو V4 N 10 15 و پلیمر سوپرجاذب در 4 سطح S1 50 .S2100 .S3 150 و S4 200 کیلوگرم در هکتار می باشد. تیمار پلیمر سوپرجاذب در کلیه صفات عملکرد و اجزای عملکرد اندازه گیری شده، تاثیر مثبت گذاشته و این امر موجب شد تا عملکرد دانه نیز افزایش یابد، به طوری که بیشترین عملکرد دانه و وزن هزار دانه به ترتیب 1686 کیلوگرم و 37/17 گرم از تیمار S4 200 KG/H و کمترین عملکرد دانه و وزن هزار دانه به ترتیب 1179 کیلوگرم و 33/57 گرم از تیمار S1 50 KG/H بدست آمد. در این بررسی بیشترین عملکرد دانه 1709 کیلوگرم از تیمار V1آتیلا 50 و کمترین عملکرد دانه 1237/90 کیلوگرم از تیمار V4 N8015 بدست آمد. بنابراین رقم آتیلا 50نسبت به N8015 22% افزایش عملکرد نشان داد، به نظر می رسد که پتانسیل تولید در ارقام مختلف متفاوت است. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که بیشترین شاخص برداشت 149/13 از تیمار V4 N8015 و کمترین شاخص برداشت 109/21 از تیمار V1 آتیلا 50 بدست آمد. دلیل عمده این مسئله ارتفاع کمتر رقم N8015 در مقایسه با رقم آتیلا 50 بود در این میان بیشترین شاخص برداشت 154/19 از تیمار 50KG/H S1 و کمترین شاخص برداشت 116/79 از تیمار S4 200KG/H بدست آمد . دلیل این مسئله کوتاه شدن دوره پر شدن دانه در تیمارهای با مقدار زیاد مصرف سوپرجاذب یا به عبارتی بهتر زودرسی گیاه در این تیمارها بود

کلیدواژه ها:

سوپر جاذب ، گندم ، ارقام و پارامترهای مورفو- فیریولوژی