تهیه نقشه سیل گیری حوزه آبخیز خرم آباد با استفاده از روش های ژیومورفولوژیکی و هیدرولیکی

امروزه افزایش جمعیت و روند رو به رشد صنعت باعث پیشروی جوامع بشری به سوی حریم رودخانه ها و تمرکز فعالیتهای اقتصادی در سیلاب دشتها شده که این امر موجب افزایش قابل توجه شدت و فراوانی وقوع سیل میگردد که این امر ما را نیازمند توجه هرچه بیشتر به این مسیله، با هدف کنترل و کاهش خسارات ناشی از سیل ساخته است. بر همین اساس یکی از راه کارهای اساسی برای کنترل و کاهش اثرات مخرب سیل، شناسایی مناطق سیلخیز در حوزه های آبخیز است. دشتهای سیلابی و مناطق مجاور رودخانه ها که به دلیل شرایط خاص، فضاهایی مناسب برای انجام فعالیتهای اقتصادی و اجتماعی محسوب میشوند، همواره در معرض خطرات ناشی از وقوع سیلابها قرار دارند. در این تحقیق حساسیت سیل خیزی با استفاده از دو روش هیدرولیکی و ژیومورفولوژیکی مورد بررسی قرار گرفت. روش TWI ممکن است در مناطق شهری، برای دوره های بازگشت کوچکی که برای آن تاثیر سیستم فاضلاب شهری بیشتر باشد، بسیار دقیق نباشد. به طور کلی، شاخص TWI احتمالا مناسب ترین شاخص برای برآورد سیل در مناطق دشتی با ارتفاع سیل نسبتا زیاد در دوره بازگشت های دراز مدت میباشد. این روش بهمنظور دست یافتن به هدف و شناسایی مناطق و نواحی سیل خیز، با صرف زمان و هزینه کمتر میتواند مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

پهنه بندی سیلاب ، ArcGIS ، HEC-RAS ، TWI ، لرستان