بررسی رابطه طراحی شهری و شهرسازی با مشارکت جامعه معلولین در فعالیت های اجتماعی

مقدمه : فضای شهری، فضای زندگی روزمره شهروندان است که هر روز به صورت آگاهانه یا ناآگاهانه در طول راه، ادراک می شود. آنچه در دانش طراحی شهری برای فضاهای شهری ارزش می باشد نقش اجتماعی و تعاملی است که این فضا در زندگی جمعی شهروندان ایفا می کند ،با طراحی مناسب فضاهای شهری و مناسب سازی آن، می توان با معلولان در تعامل اجتماعی بود. اصل تساوی حقوق معلولین و افراد سالم حاکی از آن است که نیازهای کلیه افراد جامعه از اهمیت یکسانی برخوردار بوده و رفع این نیازهاست که می بایست اساس برنامه ریزی جوامع را تشکیل دهد. بنابراین، مناسب سازی فضاهای شهری برای افراد معلول و کم توان نه تنها از نظر حمل و نقل و جابجایی، بلکه از دیدگاه اجتماعی و بعد انسانی نیز حائز اهمیت می باشد. هدف این پژوهش بررسی رابطه طراحی شهری و شهرسازی با مشارکت جامعه ی معلولین درفعالیت های اجتماعی می باشد.روش: نویسنده در تحقیق حاضر قصد دارد با استفاده از روشهای علمی و تحلیلی وکتابخانه ای، ضمن بررسی تحقیقات انجام شده،عوامل وموانع مختلف رامعرفی و راههای رفع موانع درشهررا برای مشارکت هر چه بیشتر معلولان در فعالیت های اجتماعی و حضور در فضاهای شهری بیان نماید. نتایج این مطالعه نشان داد که ابزارهای برنامه ریزی شهری، راهکاری برای بهبود دسترسی مناسب معلولین به فضاهای شهری می باشد که معلولین بتوانند به درستی در مسائل جامعه مشارکت داشته باشند.درپایان پیشنهاداتی برای مناسب سازی فضاهای شهری ارانه شده است که می توان تا حدود زیادی مشکلات معلولین را کاهش داده وآنان را به این فضاها کشاند و آنان را از گوشه نشینی، منزوی شدن، افسردگی، احساس ناتوانی و ... رهایی بخشید.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، شهرسازی ، معلولین ، فعالیت های اجتماعی