نگاهی جامعه شناختی به وضعیت معلولین جسمی-حرکتی در فضاهای شهری

امروزه پدیده معلولیت بیش از آنکه تنها به فرد معلول مربوط باشد، امری اجتماعی است. جامعه نقش بسزایی در شرایط زندگی افراد معلول و برخورداری آنها از حقوق برابر با سایر افراد جامعه ایفا میکند. فضاهای شهری به عنوان مکان هایی که حضور و تعامل اعضای یک جامعه را میسر میسازند، در برقراری ارتباط معلولین با سایر افراد از اهمیت ویژهای برخوردارند. وجود بسترهای مناسب برای حضور معلولین در فضاهای شهری، جایگاه و اهیت ویژهای دارد و فراهم آوردن آن، موجب مشارکت و فعالیت معلولین در عرصه اجتماع می گردد. نبود امکانات و بستر مناسب در شهرها برای حضور افراد معلول در فضاهای شهری مشکل ایجاد میکند و این امر باعث کمرنگ شدن حضور معلولین در فضاهای عمومی می شود. بی توجهی جامعه به نیازهای معلولین به طرد و محرومیت اجتماعی آنها منجر می شود و حاشیه نشینی اجتماعی را برای آنان به همراه میآورد. لذا هدف مقالهی حاضر این است که با نگاه جامعه- شناختی و با مروری بر نتایج به دست آمده از پژوهشهای صورت گرفته در مورد معلولین، وضعیت افراد معلول در فضاهای شهری را مورد توجه و بررسی قرار بدهد. نتایج این بررسی حاکی از آن است که در حالت کلی، وضعیت فضاهای شهری برای حضور و فعالیت معلولین در سطح شهر چندان مساعد و مطلوب نیست و افراد معلول چه از لحاظ بافت فیزیکی شهرها و چه از لحاظ تعامل با سایر افراد جامعه ، برای مشارکت وفعالیت خود در سطح شهر با موانع و مشکلاتی مواجه هستند.

کلیدواژه ها:

معلولین جسمی- حرکتی ، فضاهای شهری ، مناسب سازی فضاهای شهری ، الگوی اجتماعی