استفاده از روش حساسیت در بدست آوردن شکل بهینه پیش فرم در فرایند آهنگری باز

یکی از مشکلات در آهنگری باز بوجود آمدن خالت خمره ای قطعه نهایی پس از شکل دهی و به تبع آن نیاز به ماشین کاری و دور ریز مواد اولیه می باشد. در این مقاله از روش حساسیت جهت بدست اوردن پیش فرم اولیه استفاده شده است. در این روش ابتدا یک پیش فرم اولیه فرض می شود و بعد از تحلیل اجزا محدود و بدست آوردن شکل نهایی باشکل مطلوب مقایسه می شود، با توجه به خطای شکل و حساسیت، موقعیت نقاط مرزی برای پیش فرم در مرحله بعد بدست می آید. مراحل فوق تا کاهش خطا و رسیدن به دقت موردنظر تکرار میشود. در این مقاله از روش حساسیت برای بدست آوردن شکل بهینه پیش فرم یک قطعه متقارن دو بعدی و یک قطعه سه بعدی به شکل استوانه بیضوی استفاده شده است که پس از سه تکرار بیلت و با دقت مناسبی بدست می آید. بنابراین از مزایای روش حساسیت بدست آمدن شکل مورد نظر با دقت خوب و تعداد کمی تکرار می باشد . با توجه به کاهش حجم ماده در پیش فرم نیروی شکل دهی نیز کاهش می یابد. با توجه به بررسی انجام شده روش حساسیت، روش مناسبی برای بدست آوردن شکل بهینه پیش فرم در فرایند آهنگری می باشد.

کلیدواژه ها:

روش حساسیت ، شکل بهینه ، پیش فرم ، آهنگری