بررسی چقرمگی شکست در مواد کامپوزیتی پایه پلیمری تقویت شده توسط نانوذرات آلومینا

هدف اصلی از این پژوهش بررسی میزان تغییر چقرمگی شکست در پلیمر رزین اپوکسی با ذرات تقویت کننده آلومینا است که در مد خالص ا مورد بررسی قرار گرفته است. ذرات تقویت کننده در سه درصد وزنی 0 / 5 ، 1 / 5 و 2 به زمینه پلیمری رزین اپوکسی افزوده شده و برای به دست آوردن توزیع یکنواخت نانوکامپوزیت حاصل در مدت زمان مشخص در معرض امواج فراصوت قرار داده شده است. به منظور تعیین چقرمگی شکست، نمونه های استاندارد CT مورد استفاده قرار گرفته است. برای محاسبه ی مدول یانگ از بین تئوری های ارائه شده براساس نسبت منظری از تئوری هاشین-اشتریکمن استفاده شده و نتایج به دست آمده مطابق با انتظار نشان داد که با افزودن نانو ذرات به زمینهی رزین اپوکسی، افزایش چقرمگی شکست مشاهده خواهد شد. با استفاده از سه تئوری تیر ساده، تئوری اصلاح شده تیره و تئوری کالیبره کردن سستی، نمودارهای خروجی برای تعیین میزان چقرمگی شکست بر اساس سه طول ترک متفاوت استخراج شده است.