تحلیل تلرانسی به منظور کنترل کیفیت محصول بر مبنای مدل بیژین - قابلیت اطمینان

طی مراحل ساخت، ابعاد قطعات صنعتی از ابعاد دقیق طراحی منحرف میگردند. تحلیل تلرانسی وسیله ای کاربردی است که طراح به کمک آن میزان انحراف ابعادی و هندسی ایجاد شده در ساخت قطعات را بر روی کارکرد کل مجموعه مونتاژی تخمین میزند. برای تحلیل تلرانسی واقعی محصول در مرحله کنترل کیفی معمولا مدل قطعی وجود ندارد. هدف اصلی مقاله، ارایه روشی بر مبنای مدلسازی بیژین جهت تحلیل تلرانسی محصول بر اساس نتایج تجربی حاصل از کنترل کیفی نمونه های محدود و تخمین قابلیت اطمینان محصول در رسیدن به خواسته های مونتاژی و طراحی است. در روش پیشنهادی، ابتدا، تلرانس ها به عنوان متغیرهای تصادفی دارای عدم قطعیت مدل سازی می شوند. سپس، براساس داده های مونتاژی، تابع مونتاژ صریح می تواند با استفاده از مدل بیژین از نظر تولید و تلرانس مونتاژ بیان شود. با توجه به تلرانس مونتاژی به دست آمده، قابلیت اطمینان از مجموعه ی مکانیکی مونتاژی برای برآوردن هدف را می توان با استفاده از یک روش مناسب با روش قابلیت اطمینان مرتبه اول محاسبه کرد. مدل سازی بیژین برای ارزیابی تلرانس و قابلیت اطمینان در مجموعه های مکانیکی برای ارزیابی کیفیت مونتاژ، با ارزیابی نیازهای مونتاژ در خصوص ویژگی های کلیدی در فرآیند مونتاژ، منجر به عملکرد مونتاژی مناسب می شود. کارایی روش پیشنهادی با بررسی یک مطالعه موردی و مقایسه نتایج حاصل با نتایج شبیه سازی مونت کارلو صحه گذاری می گردد

کلیدواژه ها:

تحلیل تلرانسی ، مدلسازی بیژین ، تحلیل قابلیت اطمینان ، مجموعه های مونتاژی