بکارگیری توامان نانوذرات سیلیسیم کارباید و دی اکسید تیتانیوم درجریان همرفت نانوسیال هیبریدی در حوالی یک دیسک متخلخل گردان

با توجه به اهمیت و ضرورت مبحث انتقال حرارت در سیستمهای مختلف صنعتی و آزمایشگاهی، این مطالعه به موضوع نانو سیالات که ترکیبی از ذرات جامد معلق در سیال پایه می باشد، پرداخته است. نانو سیالات در مقایسه با سیالات معمولی مانند آب و روغن، از ضریب انتقال حرارت بالاتری برخوردار میباشد که امکان استفاده از آن را در طیف وسیعی از سیستم ها فراهم می آورد. تحقیقات بر روی یک نوع نانو ذره در سیال پایه به طور جدی تر از سال 1995 آغاز شد، که پیشرفت هایی بسیار از آن زمان تاکنون نیز حاصل شده است. اما با توجه به ضرورت افزایش مقدار انتقال حرارت نانوسیال، مدتی است که تحقیقات برروی استفاده توامان از دو یا چند نوع نانوذره و تبدیل نانو سیال معمولی به نانوسیال هیبریدی یا پیوندی برای ارتقاء خواص انتقال حرارت نانوسیالات نیز آغاز شده است.پژوهش حاضر قصد دارد تحلیلی از انتقال حرارت نانوسیال هیبریدی متشکل از دو نانوذره سیلیسیم کارباید و دی اکسید تیتانیوم در سیال پایه روغن دیاترمیک، که تحت تاثیر جریان مغناطیسی عمود بر یک دیسک متخلخل گردان قرار دارد، بپردازد.در این پژوهش با بهره گیری از مدل فون کارمن و تبدیل معادلات حاکم PDE به معادلات ODE، با استفاده از نرم افزار MATLAB به تحلیل عددی مساله پرداخته شده است.از آنجا که تا کنون تحلیل عددی بر روی نانوسیالات هیبریدی با سیال پایه روغن دیاترمیک انجام نگرفته است، اعتبار سنج ی این مدلسازی، با مطالعات قبلی که از سیال پایه آب استفاده شده، صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

نانوسیال هیبریدی ، روغن دیاترمیک ، فون کارمن