مدلسازی اجزاء محدود و آزمون عملی دمپر جریان گردابی دوار

برای محافظت سیستم های مکانیکی از آسیب ناشی از ارتعاشات، معمولا از دمپرها برای جداسازی و یا کاهش دامنه ارتعاشات استفاده میشود. روشهای متفاوتی برای میرا نمودن ارتعاشات وجود دارد ولی تعداد معدودی از این روشها قادرند بدون تماس، میرا کننده ارتعاشات باشند. یکی از این روشها استفاده از جریان گردابی است. مرسومترین میرا کننده ارتعاشی بدون تماس، میراگر جریان گردابی است.در این مقاله برای اولین بار پارامترهای موثر بر عملکرد دمپر جریان گردابی غیرفعال نظیر تعداد و موقعیتهای مختلف قرارگیری آهنرباها و فاصله شعاعی آنها مورد مطالعه قرار میگیرد. همچنین تاثیر فاصله هوایی بین آهنربا و دیسک رسانا بررسی میشود. به این منظور مدل سازی دمپر جریان گردابی غیرفعال با استفاده از روش اجزاء محدود انجام میگیرد. همچنین به منظور صحه سنجی نتایج به دست آمده، آزمونهای تجربی انجام گرفته و نتایج با هم مقایسه شده است. نتایج نشان میدهد که با کاهش فاصله هوایی و افزایش فاصله شعاعی آهنربا گشتاور مقاوم بیشتر میشود. همچنین مشاهده میشود که افزایش تعداد آهنرباها باعث افزایش گشتاور و ضریب میرایی شده و استفاده از یک آهنربا در هر طرف دیسک رسانا، گشتاور مقاوم و ضریب میرایی بیشتری نسبت به حالتی که در یک طرف از دو آهنربا استفاده میشود، ایجاد میکند.

کلیدواژه ها:

دمپر جریان گردابی غیرفعال ، مدل سازی اجزاء محدود ، تست تجربی ، ضریب میرایی