بررسی میزان شیوع، عوامل مرتبط و میزان بقای سرطان مری در ایران

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,720

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ISMOH18_091

تاریخ نمایه سازی: 8 بهمن 1398

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: سرطان مری نهمین سرطان شایع در جهان است که از نظر میزان ابتلا در کشورهای در حال توسعه مقام پنجم را به خود اختصاص داده است. بیشترین میزان بروز از کشورهای جنوب آفریقا، ایران، چین و هند گزارش شده است. هدف از این مطالعه، بررسی شیوع، عوامل تاثیرگذار و میزان بقای سرطان مری در کشور است.روش جستجو: مطالعه مروری حاضر با جستجوی واژههای کلیدی در بانکهای الکترونیکی داخلی و خارجی شامل SID،Iran medex، Iran Doc، Magiran، Science Direct، Pubmed و Google Scholar انجام گرفت. به این ترتیب تعداد 40 مقاله مرتبط با موضوع پژوهش انتخاب گردید و از این بین 14 مقاله که به بررسی شیوع، عوامل تاثیرگذار و میزان بقای سرطان مری اختصاص داشت، انتخاب شد و مورد مطالعه قرار گرفت.یافته ها: یافته ها حاکی از این است که از 35000 مورد مرگ سالیانه ناشی از سرطان در ایران، حدود 5800 مرگ ناشی از سرطان مری میباشد. شایعترین نوع سرطان مری از نظر بافتی کارسینومای سلولهای سنگفرشی مری میباشد که به صورت کمربندی از چین تا ایران کشیده شده است. بطور کلی در ایران بیشترین میزان شیوع سرطان مری در شمال شرقی کشور (کناره دریای خزر) می باشد که میزان بروز سرطان مری در این منطقه در گروه سنی 35 سال به بالا برای مردان 165/5 و برای زنان 195/3 در هر 100/000 نفر گزارش شده است. مهمترین عوامل موثر در ایجاد سرطان مری به ترتیب شامل مصرف نوشیدنی های داغ، مواد مخدر و دخانیات، فقر، کمبود سلنیوم، پوسیدگی دندان، ترکیبات نیتروزآمین ها، عدم مصرف کافی میوه و سبزیجات، ویروس پاپیلومای انسانی و عفونت هلیکوباکترپیلوری در معده میباشند. در هشت مطالعه ای که در استانهای شمالی کشور انجام شده بطور میانگین میزان بقای 1 ساله %45 (فاصله اطمینان 28-62 :%95 درصد) برآورد گردیده است در ضمن بیشترین میزان بقای 5 ساله %15 مربوط به شهر بابل بوده است.نتیجهگیری: با عنایت بر شیوع بالای سرطان مری در منطقه شمال شرقی کشور با برنامهریزی در راستای اصلاح سبک زندگی با توجه به عوامل مرتبط مذکور میتوان در جهت کاهش شیوع و افزایش میزان بقا گام برداشت

نویسندگان

نصیب بابایی

دانشجوی دکترای پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران

فردین شهباززاده

دانشجوی کارشناسی پرستاری، موسسه آموزش سلام مشکین شهر، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایران