آسیبهای زبانی سطح بالا در بیماران مبتلا به پارکینسون

سابقه و هدف: پارکینسون یکی از شایع ترین بیماریهای مخرب عصبی است که اغلب افراد سالمند را درگیر می کند. افراد مبتلا به پارکینسون نه تنها نقص های تولید گفتار مانند گفتارفلجی دارند، بلکه مشکلات زبانی را نیز تجربه می کنند. نقص در مهارتهای زبانی، منجر به ناتوانی افراد در انتقال افکار و خواسته های خود به دیگران شده و زندگی شخصی و اجتماعی آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد. با توجه به اهمیت زبان در ارتباطات انسانی و کیفیت زندگی، این مطالعه با هدف بررسی مهارتهای زبانی سطح بالا در بیماران پارکینسون فارس زبان انجام شد.مواد و روش ها: این پژوهش از نوع اپیدمیولوژیک تحلیلی است که در آن آزمون مهارتهای زبانی سطح بالا بر روی 14 بیمار PD ( 9مرد و5 زن) در محدوده سنی 76-26 سال با میانگین سنی 56 و انحراف معیار 40/13 و 14 فرد سالم در محدوده سنی 75-26 سال با میانگین سنی 71/55 و انحراف معیار 04/13 انجام شد. این آزمون شامل خرده آزمون تکرار جملات طولانی، ساخت جمله، استنتاج، درک جملات دستوری پیچیده، درک جملات مبهم، درک ضرب المثل و تعریف واژه می باشد که در دو گروه بررسی و مقایسه گردید.یافته ها: یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که میانگین نمرات افراد مبتلا به پارکینسون به طور ثابت پایین تر از گروه سالم می باشد و عملکرد افراد دو گروه در خرده آزمون های تکرار جملات طولانی (005/0= p)، ساخت جمله (012/0= p)، استنتاج (001/0> p ) و کل آزمون مهارتهای زبانی سطح بالا (005/0=p) به طور معناداری P-value<0.05 متفاوت می باشد .نتیجه گیری: این بررسی نشان می دهد که مهارتهای زبانی سطح بالا در افراد مبتلا به پارکینسون آسیب دیده است. نتایج این پژوهش می تواند به آسیب شناسان گفتار و زبان در شناسایی مشکلات زبانی این بیماران و طرح ریزی یک برنامه دقیق درمانی در جهت رفع و کاهش اثرات نامطلوب این مشکلات زبانی کمک کند.

کلیدواژه ها:

بیماری پارکینسون ، مهارتهای زبانی سطح بالا ، ارزیابی ، شناخت