استفاده از افزایش فشارروی اندام تحتانی سمت مبتلای بیماران همی پلژیک با استفاده از وزنه سبب بهبود پارامترهای تعادلی این بیماران می گردد

هدف: اختلالات تعادلی و عدم قرینگی در وزن اندازی از جمله عوارض شایع بدنبال سکته مغزی می باشد. هدف ما در این مطالعه کاربرد یک روش درمانی جدید شامل ا ستفاده از وزنه در سمت مبتلا و برر سی اثراتآن بر پارامترهای تعادلی بیماران همی پلژیک بود. روش کار: در این مطالعه 20 بیمار همی پلژی ثانویه به سکته با دامنه سنی 40 - 60 سال شرکت داشتند که بصورت تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم بندی شدند. بیماران قبل و بعد از درمان فیزیوتراپی با استفاده از دستگاه سنجش تقارن، جهت بررسی قرینگی، و با استفاده از صفحه نیرو، جهت بررسی شاخص های نوسان پوسچرال، مورد ارزیابی قرار گرفتند. هر دو گروه 60 دقیقه درمان فیزیوتراپی روتین دریافت کردند. گروه آزمون علاوه بر درمان فیزیوتراپی روتین همراه با وزنه اعمال شده در سطح مفصل هیپ سمت مبتلا، به مدت 10 دقیقه روی تردمیل راه رفتند و در مدت یکماهه درمان وزنه را در زمانهای ایستادن و راه رفتن همراه داشتند. نتایج : در گروه آزمون بهبودی قابل ملاحظه ای در قرینگی وزن اندازی در پایان درمان مشاهده شد. شاخص های نوسان پوسچرال در گروه کنترل معنی دار نشد. در گروه آزمون تفاوت معنیداری در این شاخص ها در مقای سه با قبل از درمان دیده شد، در مقای سه با گروه کنترل پارامترهای را ستای داخلی-خارجی تغییرات قابل ملاحظه ای را نشان دادند. نتیجه گیری: کاربرد بار خارجی در سمت مبتلای بیماران همی پلژیک با تاکید بر استفاده اجباری از اندام مبتلا، قادر است بنحو موثری نسبت به گروه کنترل تقارن وزن اندازی این بیماران را در حالت ایستاده و همچنین شاخص های نوسان پوسچرال را تحت تاثیر قرار داده و تعادل این بیماران را در حالت ایستاده بهبود ببخشد.

کلیدواژه ها:

همی پلژی ، تعادل ، بار خارجی ، شاخصهای نوسان پوسچرال