بررسی میزان ظرفیت پذیرش اجتماعی در گردشگری عشایر نمونه موردی: تیره هیبت لو، عشایر قشقایی استان فارس

هدف ازپژوهش حاضربررسی میزان ظرفیت پذیرش اجتماعی درگردشگری عشایر است ظرفیت پذیرش گردشگری مفهومی از فعالیت های گردشگری است که بدون ایجاد خسارت جبران ناپذیربه جامعه میزبان اتلاق می شود . برنامه ریزان گردشگری در زمینه ظرفیت تحمل مقصد معتقدند که جامعه میزبان برای رشد و توسعه گردشگری ظرفیت معینی دارد و رشد فراتر از حد ظرفیت آن، منجر به بروز پیامدهای اجتماعی و زیست محیطی خواهد شد. در این مطالعه برای جمع آوری اطلاعات از روش های مطالعه کتابخانه ای و بررسی اسنادی استفاده شده و اطلاعات میدانی با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته در تیره هیبت لو استان فارس بدست آمده است که در بین نمونه ای به حجم 218 نفر توزیع شده است.. با توجه به جذابیت های جامعه عشایری می توان با بکارگیری درست و برنامه ریزی دقیق و اصولی یک مقوله پردرآمد گردشگری ایجاد کرد و حامی بقای جامعه کوچ نشین و جلوگیری از فقر و بیکاری آنان شده و نیز زمینه های رشد و توسعه پایدارگردشگری عشایر را با اشتغال زایی و کارآفرینی فراهم نمود. براساس نتایج و بررسی داده های به دست آمده می توان اظهار کرد سطح معناداری آزمون در خصوص متغیر ظرفیت پذیریش اجتماعی در حوزه گردشگری با مقدار آماره تی 295,11کمتر از سطح خطای 05/0 درصد است و میانگین ظرفیت پذیرش اجتماعی از عدد 3 ) حد وسط طیف لیکرت 5 گزینه ای) بیشتر بوده بنابراین ظرفیت پذیریش اجتماعی در حوزه گردشگری در وضعیت بالای حد متوسط قرار دارند.

کلیدواژه ها:

ظرفیت پذیرش اجتماعی ، گردشگری ، گردشگری عشایری