تصویرسازی تئاتری و سینمایی در خسرو شیرین نظامی

تصویرسازی طیفی از معانی را از صورت­ سازی­های شاعرانه و حکایات ادبی تا عکس و فیلم در بر می­گیرد. ادبیات پارسی در آغازین دوران خود سرشار از گنجینه­ های غنی داستانی است که آیینه ­ی اندیشه و عواطف مردم این سرزمین بوده ­اند. علی رغم وجود این گنجینه­ ی غنی، زبان تصویری هنر ایرانی در طول زمان رشد متکاملی نداشته است که نتیجه­ ی این امر عدم ترجمان آثار منظوم و مکتوب ادبیات پارسی به هنرهای نمایشی و تصویری متأخر مانند تئاتر و سینماست. این نقصان دلایل متعددی دارد که یکی از آنها عدم توجه لازم به ظرفیت­های بصری آثاری مانند «شاهنامه» فردوسی و «خسرو و شیرین» نظامی است. هدف این تحقیق آن است که تا با خوانش قسمت­هایی از متن «خسرو و شیرین» ظرفیت­های سینمایی و تئاتری آن را به نمایش گذاشته و گامی کوچک در راه ترجمان این اثر به هنرهای تصویری امروزین بردارد. این مقاله در دو بخش با بررسی تکنیک­های تئاتری و سینمایی مانند میزانسن1، گفتگو، نورپردازی2، تضاد و تلفیق سینمایی توانایی نظم نظامی را در راه نیل به این جلوه ­های تصویری مورد ارزیابی قرار داده و در آخر هر بخش مثال­هایی از آثار نمایشی و سینمایی برای درک بیشتر مفاهیم ذکر می­شود. 

کلیدواژه ها:

ادبیات ، تئاتر ، سینما ، تصویر ، تصویرسازی ، خسرو شیرین نظامی