مسخ در متون عرفانی

یکی ازمباحثی که در متون عرفانی کمابیش به آن پرداخته شده، مسخاست مسخ به معنای تغییر صورت و جسم شخصی به صور و اشکال حیواناتی از قبیل میمون و سگ و امثال این ها می باشد که براساس نص قرآن مجید بنابر عصیان برخی امتهای پیشین در خصوص آن ها اعمال شده است اما عرفا و صوفیه تبدیل حالات درونی و صفات ملکوتی دل به صفات ناسوتی را مسخ باطن یا مسخ قلب نام نهاده آند در این جستار سعی بر آن است که مسخ و علل و عوامل مختلف آن از دیدگاه عرفا وصوفیه با هدف تبیین زوایای فکری آن ها بازگو شود.

کلیدواژه ها:

مسخ ، مسخ باطن ، عرفا ، صفات ذمیمه ، صفات حمیده