روستاستایی و تمدن گریزی در اشعار شهریار

در اواخر قرن هجدهم واوایل قرن نوزدهم جامعه ی غرب دچار تحولات اساسی و کلی در ادبایت گردید که فقط منحصر به غرب نشد بلکه اثرات ناشی از آن جوامع دیگر از جمله ایران را متاثر ساخت. این تغییر همان گرایش به رمانتیسم بود و دلیل عمده ی آن بیزاری از بن مایه ها و ساختارهای مکتب کلاسیسم بود که عقل را در راس اندیشه هایش قرارداده بود.شهریار از زمره ی شاعرانی است که ضمن برخورداری از سبک و شیوه ی خاص خود توانسته است مضامین بسیاری از این مکتب را با رعایت اصول وموازین خاص آن به کار گیرد و به طرز استادانه ای در شعر خود وارد کند که ازآن جمله گرایش به زندگی بدوی وروستاستایی و گریز از تمدن و مظاهر آن می باشد که عمده ادبیات و اشعار وی راتحت تاثیر قرار داده است.

کلیدواژه ها:

شهریار ، رمانتیسم ، روستاستایی ، تمدن گریزی