تاثیر عملیات حرارتی پیرسازی بر ساختار منطقه جوش فولاد زنگنزن 17-4PH

در تحقیق حاضر تأثیر عملیات حرارتی بر ساختار منطقه جوش فولاد زنگ نزن PH17-4 مورد ارزیابی قرار گرفته است. بدین منظور از ورق هایی به ضخامت 0/81 میلیمتر که براساس AMS5604C تولید شده بودند، به عنوان فلز پایه استفاده گردید . جوشکاری نمونه ها بدون پیش گرم کردن، در شرایط تخت، به صورت لب به لب و به روش جوشکاری قوسی تنگستن -گاز محافظ (GTAW ) انجام شد . سپس پیرسازی نمونه ها پس از جوشکاری به مدت یک ساعت و در دمای 480 درج ه سانتی گراد صورت گرفت . ریزساختار منطقه جوش قبل و بعد از عملیات حرارتی پیرسازی با استفاده از میکروسکوپ نوری مجهز به نرم افزار OLYSIA و نیز میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مجهز به سیستم (EDS) مورد ارزیابی نرم افزار قرار گرفت . نتایج به دست آمده حاکی از آن است که ریزساخ تار منطقه جوش قبل از عملیات حرارتی عمدتاً شامل زمینه ای از مارتنزیت لایه ای تمپر نشده به همراه رشته های فریت دلتا می باشد . فریت تشکیل شده عمدتا فریت دلتای بین سلولی و فریت دلتای کرمی شکل می باشد. نتایج میکروآنالیز عنصری بیان گر جدایش عناصر آلیاژی فاز زمینه در اثر انجماد غیر تعادلی منطقه جوش می باشد . پس از انجام عملیات حرارتی پیرسازی ساختارمنطقه جوش شامل زمینه ای از مارتنزیت لایه ای تمپر شده به همراه رشته های فریت دلتا می باشد. همچنین با انجام عملیات پیرسازی جدایش عناصر آلیاژی تا حدودی حذف شده است.

کلیدواژه ها:

فولاد زنگ نزن PH 17-4 ، عملیات حرارتی پیرسازی ، فریت دلتا ، مارتنزیت لایه ای