بررسی تأثیر ضخامت پوشش بیوسرامیکی آلومینا-تیتانیا بر رفتار خوردگی و سازگاری زیستی تیتانیوم

بیوسرامیک ها به دو دسته کلی سرامیک های زیست خنثی و سرامیک های زیست فعال تقسیم می شوند . بیوسرامیک هایی نظیر آلومینا و تیتانیا زیست خنثی بوده و هیچ برهمکنشی با بافت میزبان ندارند . سازگاری زیستی این نوع بیوسرامیک ها در محیط های فیزیولوژیک در پژوهش ها به اثبات رسیده است . از آن جایی که برای داشتن هر دو خاصیت بارپذیری و مقاومت به خوردگی از ایمپلنت های فلزی با پوشش های بیوسرامیکی استفاده می شود، در پژوهش حاضر سعی شد تا رفتار خوردگی و سازگاری زیستی کاشتنی های فلزی از جنس تیتانیوم خالص تجارتی با پوشش آلومینا -تیتانیا ارزیابی و با رفتار خوردگی زیرلایه بدون پوشش مقایسه شود . تیتانیوم خالص تجارتی به عنوان زی رلایه انتخاب شد و پوشش آلومینا – تیتانیا با ضخامت های 50 و 100 میکرون با روش پاشش شعله ای روی آن پوشش داده شد . از آزمون میکروسکوپ الکترونی روبشی برای مشخصه یابی و ارزیابی پوشش و زیرلایه استفاده شد . رفتار خوردگی نمونه ها با اجرای آزمون های الکتروشیمیایی پلاری زاسیون پتانسیودینامیکی در دو نوع محیط فیزیولوژی و در دمای 37 درجه سانتی گراد انجام شد . نتایج حاکی از تاثیر مثبت افزایش ضخامت پوشش های اعمالی بر رفتار خوردگی زیرلایه و کاهش چگالی جریان خوردگی آن داشت.

کلیدواژه ها:

بیوسرامیک ، رفتار خوردگی ، تیتانیوم خالص تجارتی ، سازگاری زیستی ، پوشش آلومینا -تیتانیا